حافظ غزل شماره 458
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 458
ای دل آن‌دم که خراب از می گلگون باشی
بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی
در مقامی که صدارت به فقیران بخشند
چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی
در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
نقطهٔ عشق نمودم به تو هان سهو مکن
ور نه چون بنگری از دایره بیرون باشی
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی؟
تاج شاهی طلبی، گوهر ذاتی بنمای
ور خود از تخمهٔ جمشید و فریدون باشی
ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان
چند و چند از غم ایام جگرخون باشی
حافظ از فقر مکن ناله که گر شعر این است
هیچ خوشدل نپسندد که تو محزون باشی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 458 حافظ: ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی
غزل شماره 458 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پرمعنای دیوان اوست که شاعر در آن با زبانی شیوا و تصاویری بدیع، به موضوعاتی همچون عشق، عرفان، دنیا و آخرت پرداخته است. این غزل، توصیفی است از حالتی درونی و اندیشه‌ای عمیق شاعر که به جستجوی حقیقت و کمال می‌پردازد.
مفهوم کلی غزل:
- عشق و بندگی: شاعر در این غزل، عشق را به عنوان راهی برای رسیدن به کمال و بندگی خدا معرفی می‌کند.
- دنیا و آخرت: حافظ در این غزل، به رابطه دنیا و آخرت می‌پردازد و می‌گوید که دنیا فریبنده است و باید به دنبال آخرت بود.
- عرفان و تصوف: این غزل، رنگ و بوی عرفانی و صوفیانه دارد و شاعر به مفاهیم عرفانی اشاره می‌کند.
- خودشناسی: شاعر در این غزل، به اهمیت خودشناسی و شناخت ذات الهی در درون انسان اشاره می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ای دل آن دم که خراب از می گلگون باشی”
شاعر می‌گوید: ای دل، آن زمانی که از شراب عشق مست شوی.
- بیت دوم: “بی زر و گنج به صد حشمت قارون باشی”
شاعر می‌گوید: بدون زر و سیم، به قدرتی همچون قارون خواهی رسید.
- بیت سوم: “در مقامی که صدارت به فقیران بخشند”
شاعر می‌گوید: در جایی که به فقرا حکومت داده شود.
- بیت چهارم: “چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی”
شاعر می‌گوید: آرزو دارم که از همه بالاتر باشی.
نکات قابل توجه:
- تضاد دنیا و آخرت: در این غزل، تضاد بین دنیا و آخرت وجود دارد.
- عشق به عنوان راه رهایی: عشق در این غزل، به عنوان راهی برای رهایی از بند دنیا معرفی می‌شود.
- فقر و غنا: شاعر می‌گوید که غنا و ثروت دنیوی ارزش چندانی ندارد.
- خودشناسی و عرفان: شاعر به اهمیت خودشناسی و شناخت حقیقت اشاره می‌کند.
نتیجه‌گیری:
غزل 458 حافظ، یک دعوت به عرفان و خودشناسی است. شاعر در این غزل، به مخاطب خود می‌گوید که به دنبال ثروت و قدرت دنیوی نباشد و به دنبال حقیقت و کمال باشد. این غزل، یکی از غزل‌های عمیق و پرمعنای حافظ است که برای درک کامل آن، نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
