حافظ غزل شماره 369
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 369
ما زِ یاران چَشمِ یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم
تا درختِ دوستی بَر کِی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفتوگو آیینِ درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم
شیوهٔ چَشمت فریبِ جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم
گُلبُنِ حُسنَت نه خود شد دلفُروز
ما دَمِ همت بر او بگماشتیم
نکتهها رفت و شکایت کس نکرد
جانبِ حُرمَت فرو نگذاشتیم
گفت خود دادی به ما دل حافظا
ما مُحَصِّل بر کسی نَگماشتیم
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 369 حافظ: ما ز یاران چشم یاری داشتیم
غزل 369 حافظ با بیت آغازین “ما ز یاران چشم یاری داشتیم”، به موضوع دوستی، انتظار و امیدواری می پردازد. حافظ در این غزل، به روابط بین فردی و اهمیت دوستی پرداخته و به نوعی به نقد برخی از رفتارهای دوستان و اطرافیان میپردازد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ما ز یاران چشم یاری داشتیم/ خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم”؛ شاعر میگوید که از دوستان خود انتظار کمک و یاری داشت اما در نهایت متوجه شد که این انتظار بیجا بوده است.
- بیت دوم: “تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا/ رفتیم و تخمی کاشتیم”؛ شاعر به این نکته اشاره میکند که برای پرورش درخت دوستی باید صبور بود و نباید انتظار نتیجه فوری داشت.
- بیت سوم: “گفت و گو آیین درویشی نبود/ ورنه با تو ماجراها داشتیم”؛ اگر دوستی و رفاقت بر اساس اصول درست و انسانی باشد، نباید منجر به اختلاف و جدایی شود.
- بیت چهارم: “من به جان دوستدارم هر آن کو/ در طریق حق به ما یاری رساند”؛ شاعر میگوید که به هر کسی که در راه حق به او کمک کند، علاقهمند است.
- بیت پنجم: “گر چه ما را عمر باقی نیست چند/ یادگاری از ما این باقی ماند”؛ شاعر به این نکته اشاره میکند که عمر انسان کوتاه است و آنچه از ما باقی میماند، اعمال و کردار ماست.
- بیت ششم: “ور نه از بهر چه ما را به جهان آوردهاند/ تا که در بند طبیعت به گناه آمدهایم”؛ این بیت به طور کلی به مسأله وجود انسان و هدف از زندگی میپردازد.
- بیت هفتم: “صوفی و سالک و عارف همه یکسان شدند/ در طلب وصل تو ای دوست که جان دادهایم”؛ این بیت به عرفان و جستجوی انسان برای رسیدن به کمال اشاره دارد.
- بیت هشتم: “ما ز پی جام جم و آب حیاتیم همه/ تا که زین بحر فنا در بقای آمدهایم”؛ این بیت نیز به موضوع عرفان و جستجوی انسان برای جاودانگی میپردازد.
- بیت نهم: “هر که در این بحر غرقاب شد و جان داد/ از پی یافتن گنج نهان آمدهایم”؛ این بیت به معنای واقعی زندگی و جستجوی انسان برای حقیقت اشاره دارد.
تفسیر کلی:
این غزل، به موضوع دوستی، انتظار و امیدواری میپردازد. حافظ در این غزل، به روابط بین فردی و اهمیت دوستی پرداخته و به نوعی به نقد برخی از رفتارهای دوستان و اطرافیان میپردازد. همچنین به موضوعات فلسفی مانند هدف از زندگی، عرفان و جستجوی حقیقت اشاره کرده است.
نکات قابل توجه:
- دوستی و انتظار: شاعر از دوستان خود انتظار کمک و یاری داشت اما در نهایت متوجه شد که این انتظار بیجا بوده است.
- صبر و بردباری: شاعر به اهمیت صبر و بردباری در دوستی اشاره میکند.
- عرفان و جستجوی حقیقت: در برخی ابیات به موضوع عرفان و جستجوی انسان برای حقیقت اشاره شده است.
- هدف از زندگی: شاعر به مسأله وجود انسان و هدف از زندگی میپردازد.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ
- مطالعه ادبیات عرفانی
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی
- استفاده در مطالعات فلسفی و روانشناسی
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: