حافظ غزل شماره 333

حافظ غزل شماره 333

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

خرید انواع هارد اکسترنال با گارانتی معتبر شزکتی
هارد‌های ضد آب و ضد ضربه با برند معتبر و قیمت مناسب
کنترل هوشمند انوع کجت‌ها و گوشی‌ها با ساعت هوشمند
ساعت هوشمند مناسب انواع گوشی‌های هوشمند
خرید انلاین انواع سکه طلا به فوری به قیمت روز
طلا بهترین سرمایه گذاری است. خرید انواع سکه پارسیان

حافظ غزل شماره 333

حافظ غزل شماره 333

نمازِ شامِ غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌هایِ غریبانه قِصه پردازم

به یادِ یار و دیار آن چُنان بِگِریَم زار

که از جهان رَه و رسمِ سفر براندازم

من از دیارِ حبیبم نه از بِلاد غریب

مُهَیمَنا به رفیقانِ خود رَسان بازم

خدای را مددی ای رفیقِ رَه تا من

به کویِ میکده دیگر عَلَم برافرازم

خِرَد ز پیریِ من کِی حساب برگیرد؟

که باز با صَنَمی طفل، عشق می‌بازم

بجز صَبا و شِمالم نمی‌شناسد کَس

عزیز من، که به جز باد نیست دَمسازم

هوایِ منزل یار، آب زندگانیِ ماست

صبا بیار نسیمی ز خاکِ شیرازم

سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی

شکایت از کِه کنم؟ خانگیست غَمّازَم

ز چَنگِ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت

غلامِ حافظِ خوش لهجهٔ خوش آوازم

 

توضیح . معنی . تفسیر

غزل شماره 333 حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم

موضوع اصلی غزل:

این غزل زیبا و حزین حافظ، بیانگر احساس تنهایی و غربت شاعر است. او در این غزل، به توصیف حال و هوای خود در میان جمعی از افراد بی‌مهربان پرداخته است.

متن غزل:

نماز شام غریبان چو گریه آغازم که دیده در فراق یار می‌نماید ساز ز من مپرس که در این شام تیره چه می‌کنی که من به انتظار صبح می‌شمارم آواز … (بقیه غزل)

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول: “نماز شام غریبان چو گریه آغازم” شاعر با این بیت، به طور نمادین به حال خود اشاره می‌کند. نماز شام غریبان، نمازی است که در شب‌های جمعه خوانده می‌شود و برای گرامی‌داشت امام حسین (ع) و یارانش است. شاعر با تشبیه حال خود به این نماز، نشان می‌دهد که احساس تنهایی و غربت عمیقی دارد.
  • بیت دوم: “که دیده در فراق یار می‌نماید ساز” در این بیت، شاعر می‌گوید که چشمانش به دلیل دوری از یار، همچون سازی می‌نوازد و اشک می‌ریزد.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ به زیبایی به موضوع تنهایی و غربت پرداخته است. او با استفاده از زبان نمادین و کنایه‌آمیز، احساسات خود را به تصویر کشیده است. شاعر در این غزل، به ما می‌آموزد که تنهایی و غربت، احساساتی هستند که همه انسان‌ها ممکن است در زندگی خود تجربه کنند.

مفاهیم کلیدی در غزل:

  • تنهایی و غربت: احساس تنهایی و بیگانگی در میان جمعی از افراد.
  • انتظار: انتظار برای دیدار یار و پایان یافتن این دوران سخت.
  • گریه و اندوه: ابراز احساسات از طریق گریه و اندوه.
  • عشق و فراق: عشق به یار و دوری از او.

تعبیر فال:

تعبیر فال این غزل می‌تواند بسته به شرایط فرد متفاوت باشد. اما به طور کلی، این غزل می‌تواند نشان‌دهنده‌ی احساس تنهایی و غربت، دوری از عزیزان و انتظار برای تغییرات مثبت باشد. همچنین، این غزل می‌تواند به افرادی که احساس می‌کنند در زندگی خود تنها هستند، امید بدهد و آن‌ها را به ادامه دادن تشویق کند.

نکات قابل توجه:

  • این غزل، یکی از غزل‌های حزین و غم‌انگیز حافظ است که در آن، شاعر به عمق احساسات خود پرداخته است.
  • مفاهیم موجود در این غزل، همچنان برای انسان‌های امروز نیز جذاب و قابل تأمل است.
  • این غزل، می‌تواند به عنوان یک منبع الهام برای کسانی که در زندگی با مشکلات و سختی‌ها روبرو هستند، باشد.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: