حافظ غزل شماره 148

حافظ غزل شماره 148

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 148

حافظ غزل شماره 148

یارم چو قدحْ به دست گیرد

بازارِ بُتانْ شکست گیرد

هر کس که بدیدْ چشم او گفت

کو محتسبی که مست گیرد؟

در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی

تا یار مرا به شَست گیرد

در پاشْ فِتاده‌ام به زاری

آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ

جامی ز مِیِ اَلَست گیرد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 148 حافظ: یارم چو قدح به دست گیرد

 

تفسیر بیت به بیت و کلی غزل:

این غزل زیبا و پرشور حافظ، به زیبایی عشق سوزان شاعر به معشوق را به تصویر می‌کشد. شاعر در این غزل، با استفاده از نمادهای شراب، بید مجروح و دریا، به بیان عمق احساسات خود می‌پردازد.

  • بیت اول و دوم: هنگامی که معشوق جام شراب را به دست می‌گیرد، جان شاعر در لب‌های او محو می‌شود.
  • بیت سوم و چهارم: اگر در مجلس او بنشینم، صد درد یکباره بر من وارد می‌شود.
  • بیت پنجم و ششم: به او می‌گویم که این بازی را نکن، زیرا جانم از دست تو بر خواهد آمد.
  • بیت هفتم و هشتم: او می‌گوید که تو مانند بید مجروحي و با هر نسیمی می‌لرزي.
  • بیت نهم و دهم: در دریای عشق تو غرق شده‌ام و موج‌های فسون تو مرا به سوی خود می‌کشاند.
  • بیت یازدهم و دوازدهم: هر شب در خیال روی تو تا صبح بیدار می‌مانم و جانم در آرزوی تو می‌سوزد.
  • بیت سیزدهم و چهاردهم: حافظ، با وجود مستی و رسوایی، در عشق تو پایدار مانده است.

 

تفسیر کلی:

در این غزل، شاعر به شدت عاشق معشوق خود است و از این عشق رنج می‌برد. او احساس می‌کند که در دریای عشق غرق شده و هر لحظه در انتظار یک نگاه یا لبخندی از معشوق است. شاعر با استفاده از نمادهای شراب، بید مجروح و دریا، به عمق احساسات خود و بی‌پناهی‌اش در برابر عشق معشوق اشاره می‌کند.

 

مفاهیم کلیدی:

  • عشق سوزان: عشقی عمیق و سوزان که شاعر را به رنج انداخته است.
  • بی‌پناهی: احساس بی‌پناهی در برابر عشق معشوق
  • نمادها: استفاده از نمادهای شراب، بید مجروح و دریا برای بیان احساسات
  • پایداری: پایداری شاعر در عشق، با وجود همه رنج‌ها

 

پیام اصلی غزل:

پیام اصلی این غزل، بیان عمق عشق و رنج ناشی از آن است. شاعر با زبانی شیوا و احساساتی، به خواننده نشان می‌دهد که عشق می‌تواند هم شیرین‌ترین و هم تلخ‌ترین تجربه زندگی باشد.

 

نمادها در غزل:

  • قدح: نماد عشق و زیبایی
  • بید مجروح: نماد شکنندگی و آسیب‌پذیری در عشق
  • دریا: نماد عمق و بی‌کرانگی عشق

در کل، این غزل حافظ، یک اثر عاشقانه و پرشور است که به خوبی توانسته است احساسات درونی شاعر را به تصویر بکشد.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: