تفسیر غزل شماره 108 حافظ: خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

غزل شماره 108 حافظ یکی از غزل‌های پرشور و ستایشگرانه‌ی این شاعر بزرگ است که در آن به توصیف قدرت و عظمت معشوق می‌پردازد. این غزل سرشار از تشبیهات زیبا و عبارات دلنشین است که خواننده را به دنیای احساسات و عواطف شاعر می‌برد.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول و دوم: شاعر معشوق را به پادشاهی تشبیه می‌کند که جهان در دست اوست و هر چه بخواهد به او می‌دهد.
• بیت سوم و چهارم: شاعر آرزو می‌کند که سایه دولت معشوق همیشه پابرجا باشد و بر سر همه جهان سایه بیندازد.
• بیت پنجم و ششم: شاعر آرزو می‌کند که چشم حسود از معشوق و ملک او کور شود.
• بیت هفتم و هشتم: تکرار بیت پنجم و ششم برای تأکید بر آرزوی شاعر است.
• بیت نهم و دهم: شاعر می‌گوید حاضر است جان خود را فدای معشوق کند اما از آن جهت که او شاه جهان است هر چه بخواهد به او می‌دهد.
• بیت یازدهم و دوازدهم: تکرار بیت سوم و چهارم برای تأکید بر آرزوی شاعر است.
• بیت سیزدهم و چهاردهم: تکرار بیت پنجم و ششم برای تأکید بر آرزوی شاعر است.
• بیت پانزدهم و شانزدهم: تکرار بیت پنجم و ششم برای تأکید بر آرزوی شاعر است.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ با زبانی بسیار پرشور و حماسی، به ستایش معشوق می‌پردازد. او معشوق را به پادشاهی قدرتمند و جهان‌گشا تشبیه می‌کند و برای او آرزوی جاودانگی و پیروزی می‌کند. این غزل، نشان‌دهنده‌ی ارادت و عشق عمیق شاعر به معشوق است.

نکات کلیدی:

• قدرت و عظمت معشوق: مضمون اصلی این غزل، قدرت و عظمت معشوق است.
• تشبیهات حماسی: شاعر از تشبیهات حماسی برای توصیف معشوق استفاده می‌کند.
• عشق و ارادت: شاعر عشق و ارادت عمیقی به معشوق دارد.
• آرزوی جاودانگی: شاعر برای معشوق آرزوی جاودانگی و پیروزی می‌کند.
• تکرار برای تأکید: شاعر برای تأکید بر مفاهیم اصلی، برخی از بیت‌ها را تکرار می‌کند.

در کل، غزل 108 حافظ، یک اثر حماسی و پرشور است که نشان‌دهنده‌ی قدرت بیان و تخیل شاعر است.