غزل شماره 86 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 86 دیوان شمس مولانا
ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا
پیوسته چنین بادا چون شیر و شکر با ما
ای چرخ تو را بنده وی خلق ز تو زنده
احسنت زهی خوابی شاباش زهی زیبا
دریای جمال تو چون موج زند ناگه
پرگنج شود پستی فردوس شود بالا
هر سوی که روی آری در پیش تو گل روید
هر جا که رَوی، آیی، فرشت همه زر بادا
وان دم که ز بدخویی دشنام و جفا گویی
میگو که جفای تو حلواست همه حلوا
گرچه دل سنگستش بنگر که چه رنگستش
کز مشعله ننگستش وز رنگ گل حمرا
یا رب دل بازش ده صد عمر درازش ده
فخرش ده و نازش ده تا فخر بود ما را
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 86 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک ستایش عاشقانه و عرفانی است. شاعر در این غزل، به توصیف زیباییها و کمالات معشوق خود میپردازد و از او به عنوان منبع همه خوبیها و زیباییها یاد میکند. این غزل، یک جشن بزرگ عشق و وحدت است.
مفاهیم اصلی:
- معشوق به عنوان منبع همه خوبیها: شاعر معشوق را به عنوان منبع همه خوبیها و کمالات میداند.
- تحول و دگرگونی: عشق معشوق، همه چیز را دگرگون کرده و جهان را به جایگاهی بهتر تبدیل کرده است.
- وحدت با معشوق: شاعر به وحدت با معشوق اشاره میکند و احساس میکند که این وصال حاصل شده است.
- نمادها و استعارهها: مولانا در این غزل، از نمادها و استعارههای بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبهای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر میگوید که معشوق او همچون باغی زیبا و گلهایی تازه است که همواره شاداب و با طراوت است. شاعر میگوید که چرخ و همه موجودات به معشوق وابستهاند و از او حیات میگیرند. شاعر میگوید که خواب و رویای معشوق بسیار زیبا و دلنشین است. شاعر میگوید که زیبایی معشوق مانند دریایی است که موج میزند و هر لحظه جلوهای تازه مییابد. شاعر میگوید که هر کجا معشوق برود، آنجا به گلستان تبدیل میشود. شاعر میگوید که حتی اگر معشوق به او بدی کند، او آن را همچون شیرینی میپذیرد. شاعر میگوید که دل معشوق اگرچه سنگی است اما به واسطه عشق، رنگی زیبا به خود گرفته است. شاعر از خداوند میخواهد که به معشوق عمر طولانی و عزت و احترام عطا کند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از زیباترین غزلهای عاشقانه مولانا است. مولانا در این غزل، به زیبایی و عمق عشقی که به معشوق دارد پرداخته و از کمالات و زیباییهای او سخن گفته است. این غزل، یک توصیف زیبا از عشق و وابستگی انسان به معشوق است.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از احساسات مثبت و امیدوارکننده است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق و پیچیده است و نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری دارد.
- این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و وحدت با معشوق است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از ادبیات فارسی و شناخت از مفاهیم عشق و عرفان است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیقتر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشههای مولانا و همچنین به رابطه او با شمس تبریزی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان میدهد که چگونه میتواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، میتواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: