غزل شماره 62 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 62 دیوان شمس مولانا
بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را
از آن پیغامبر خوبان پیام آورد مستان را
زبان سوسن از ساقی کرامتهای مستان گفت
شنید آن سرو از سوسن قیام آورد مستان را
ز اول باغ در مجلس نثار آورد آنگه نقل
چو دید از لاله کوهی که جام آورد مستان را
ز گریه ابر نیسانی دم سرد زمستانی
چه حیلت کرد کز پرده به دام آورد مستان را
سقاهم ربهم خوردند و نام و ننگ گم کردند
چو آمد نامه ساقی چه نام آورد مستان را
درون مجمر دلها سپند و عود میسوزد
که سرمای فراق او زکام آورد مستان را
درآ در گلشن باقی برآ بر بام کان ساقی
ز پنهان خانه غیبی پیام آورد مستان را
چو خوبان حله پوشیدند درآ در باغ و پس بنگر
که ساقی هر چه درباید تمام آورد مستان را
که جانها را بهار آورد و ما را روی یار آورد
ببین کز جمله دولتها کدام آورد مستان را
ز شمس الدین تبریزی به ناگه ساقی دولت
به جام خاص سلطانی مدام آورد مستان را
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 62 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک توصیف عاشقانه و عرفانی از آمدن بهار و تجدید حیات طبیعت است. اما این بهار تنها یک بهار طبیعی نیست، بلکه بهار عشق و عرفان است که جانها را احیا میکند. شاعر در این غزل، به توصیف زیباییهای طبیعت و عشق الهی پرداخته است.
مفاهیم اصلی:
- بهار عشق: شاعر بهار را نمادی از عشق و تجدید حیات معنوی میداند.
- ساقی: شاعر از ساقی به عنوان نمادی از خداوند یا معشوق استفاده میکند که جام عشق را به عاشقان مینوشاند.
- وحدت وجود: شاعر به وحدت وجود و اتحاد انسان با خداوند اشاره میکند. او میگوید که انسان میتواند با طی مراحل عرفانی، به مقام قرب الهی برسد.
- نمادها و استعارهها: مولانا در این غزل، از نمادهای بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبهای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر از آمدن بهار و پیامی که برای عاشقان به همراه دارد سخن میگوید.
شاعر میگوید که گلها و گیاهان با زبان خود از آمدن ساقی و نعمتهای او سخن میگویند.
شاعر میگوید که ساقی با آوردن جام عشق، همه چیز را متحول کرده است.
شاعر میگوید که آمدن بهار و بارش باران، همه موجودات را به سوی خود جذب کرده است.
شاعر میگوید که عاشقان با نوشیدن جام عشق، نام و نشان دنیا را فراموش کردهاند.
شاعر میگوید که دل عاشقان از عشق به معشوق میسوزد.
شاعر از عاشقان میخواهد که به باغ ابدی بروند و از ساقی جام عشق بنوشند.
شاعر میگوید که ساقی همه چیز را به عاشقان عطا میکند.
شاعر میگوید که آمدن بهار و عشق، بزرگترین نعمت برای عاشقان است.
شاعر از شمس تبریزی به عنوان ساقی یاد میکند که جام عشق را به عاشقان مینوشاند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از شاهکارهای ادبیات عرفانی فارسی است. مولانا در این غزل، با زبان شاعرانه و عرفانی، به بیان مفاهیم عمیق عرفانی پرداخته است. این غزل، یک سفر عرفانی کامل از آغاز تا انتها را توصیف میکند و برای بسیاری از عارفان و سالکان راه عشق، الهامبخش بوده و خواهد بود.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از نمادها و استعارههای عرفانی است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق است و برای درک کامل آن، نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری است.
- این غزل، یک سفر عرفانی کامل را توصیف میکند.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از عرفان اسلامی و ادبیات فارسی است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیقتر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشههای مولانا و همچنین به عرفان اسلامی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان میدهد که چگونه میتواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، میتواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: