غزل شماره 47 دیوان شمس مولانا
فال مولانا با تفسیر
ابتدا با خلوص نیت و قلبی سرشار از اعتماد نیت کنید.
آنگاه برای گرفتن فال مولانا بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 47 دیوان شمس مولانا
ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا
جمله به ماه عاشق و ماه اسیر عشق تو
ناله کنان ز درد تو لابه کنان که ای خدا
سجده کنند مهر و مه پیش رخ چو آتشت
چونک کند جمال تو با مه و مهر ماجرا
آمد دوش مه که تا سجده برد به پیش تو
غیرت عاشقان تو نعره زنان که رو میا
خوش بخرام بر زمین تا شکفند جان‌ها
تا که ملک فروکند سر ز دریچه سما
چون که شود ز روی تو برق جهنده هر دلی
دست به چشم برنهد از پی حفظ دیده‌ها
هر چه بیافت باغ دل از طرب و شکفتگی
از دی این فراق شد حاصل او همه هبا
زرد شده‌ست باغ جان از غم هجر چون خزان
کی برسد بهار تو تا بنماییش نما
بر سر کوی تو دلم زار نزار خفت دی
کرد خیال تو گذر دید بدان صفت ورا
گفت چگونه‌ای از این عارضه گران بگو
کز تنکی ز دیده‌ها رفت تن تو در خفا
گفت و گذشت او ز من لیک ز ذوق آن سخن
صحت یافت این دلم یا رب تش دهی جزا
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 47 دیوان شمس مولانا: ای که تو ماه آسمان
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک ستایش عاشقانه و عرفانی از معشوق است. شاعر در این غزل، به توصیف زیبایی‌ها و کمالات معشوق پرداخته و جایگاه والای او را در جهان هستی نشان می‌دهد. این غزل، بیانگر عشق بی‌حد و حصر شاعر به معشوق و وابستگی کامل او به محبوب است.
مفاهیم اصلی:
- عشق بی‌حد و حصر: عشق در این غزل به عنوان نیرویی قدرتمند و بی‌حد و حصر توصیف شده است. شاعر با تمام وجود به معشوق عشق می‌ورزد و این عشق، تمام وجود او را فرا گرفته است.
- وحدت وجود: شاعر به وحدت وجود و اتحاد انسان با خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید که انسان می‌تواند با طی مراحل عرفانی، به مقام قرب الهی برسد.
- جایگاه والای معشوق: معشوق در این غزل به عنوان موجودی کامل و بی‌نقص توصیف شده است. او در همه جا و همه چیز حاضر است و بر همه چیز احاطه دارد.
- سیر و سلوک معنوی: شاعر به سیر و سلوک معنوی و تزکیه نفس اشاره می‌کند. او از معشوق درخواست می‌کند که او را در این مسیر یاری کند.
تفسیر مفصل‌تر:
شاعر در این غزل، معشوق را همچون ماه آسمان می‌داند و می‌گوید که هیچ چیز با او برابری نمی‌کند.
شاعر به زیبایی و کمالات معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که ماه در برابر او هیچ است.
شاعر می‌گوید که همه عاشق معشوق هستند و اسیر عشق او هستند.
شاعر از درد فراق معشوق ناله می‌کند و از خدا کمک می‌طلبد.
شاعر می‌گوید که ماه و خورشید نیز به سجده معشوق می‌افتند.
شاعر از غیرت عاشقان معشوق سخن می‌گوید که نمی‌خواهند کسی به او نزدیک شود.
شاعر از معشوق می‌خواهد که قدم بزند تا دل‌ها شکفته شود.
شاعر می‌گوید که برق نگاه معشوق، دل‌ها را می‌رباید.
شاعر به باغ دل خود اشاره می‌کند که به دلیل دوری از معشوق پژمرده شده است.
شاعر از خوابی می‌گوید که در آن معشوق را در خواب دیده است.
شاعر از معشوق می‌پرسد که حال او چگونه است.
شاعر می‌گوید که با دیدن معشوق در خواب، دلش آرام گرفته است.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از شاهکارهای ادبیات عرفانی فارسی است. مولانا در این غزل، با زبان شاعرانه و عرفانی، به بیان مفاهیم عمیق عرفانی پرداخته است. این غزل، برای بسیاری از عارفان و سالکان راه عشق، الهام‌بخش بوده و خواهد بود.
نکات قابل توجه:
- این غزل، یک مناجات عمیق و عاشقانه است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق است و برای درک کامل آن، نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری است.
- این غزل، یکی از شاهکارهای ادبیات عرفانی فارسی است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از عرفان اسلامی و ادبیات فارسی است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیق‌تر:
- ماه: نماد زیبایی، نور و کمال است و در اینجا به معشوق اطلاق شده است.
- سجده: نماد تسلیم و فروتنی در برابر محبوب است.
- باغ دل: نماد دل انسان است که با عشق به معشوق شکوفا می‌شود.
با توجه به این نمادها می‌توان به ابعاد مختلف این غزل پی برد و به درک عمیق‌تری از مفاهیم آن دست یافت.
لینک‌های مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
