حافظ غزل شماره 99

حافظ غزل شماره 99

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

خرید انواع هارد اکسترنال با گارانتی معتبر شزکتی
هارد‌های ضد آب و ضد ضربه با برند معتبر و قیمت مناسب
کنترل هوشمند انوع کجت‌ها و گوشی‌ها با ساعت هوشمند
ساعت هوشمند مناسب انواع گوشی‌های هوشمند
خرید انلاین انواع سکه طلا به فوری به قیمت روز
طلا بهترین سرمایه گذاری است. خرید انواع سکه پارسیان

حافظ غزل شماره 99

حافظ غزل شماره 99

دلِ من در هوایِ روی فَرُّخ

بُوَد آشفته همچون مویِ فَرُّخ

بجز هندویِ زلفش هیچ کس نیست

که برخوردار شد از روی فَرُّخ

سیاهی نیکبخت است آن که دایم

بُوَد همراز و هم زانوی فَرُّخ

شَوَد چون بید لرزان سروِ آزاد

اگر بیند قدِ دلجویِ فَرُّخ

بده ساقی شرابِ ارغوانی

به یادِ نرگسِ جادوی فَرُّخ

دوتا شد قامتم همچون کمانی

ز غم پیوسته چون ابروی فَرُّخ

نسیم مُشک تاتاری خِجِل کرد

شمیم زلف عَنبربوی فَرُّخ

اگر میلِ دلِ هر کس به جایست

بُوَد میلِ دلِ من سوی فَرُّخ

غلامِ همتِ آنم که باشد

چو حافظ بنده و هندوی فَرُّخ

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 99 حافظ: دل من در هوای روی فرخ

غزل شماره 99 حافظ یکی از عاشقانه‌ترین و زیباترین غزل‌های اوست که در آن شاعر به توصیف عشق و دلدادگی خود به معشوق پرداخته است. این غزل، بیانگر شیفتگی و وابستگی عمیق شاعر به محبوبش است.

 

تفسیر بیت به بیت

  • دل من در هوای روی فرخ بود آشفته همچون موی فرخ: دل من به شدت شیفته روی زیبای معشوق است و مانند موهای پریشان او، آشفته و بیقرار است.
  • بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست که برخوردار شد از روی فرخ: به جز زلف هندوی معشوق، هیچ‌کس از این همه زیبایی بهره‌مند نشده است.
  • سیاهی نیکبخت است آن که دایم بود همراز و هم زانوی فرخ: سیاهی زلف معشوق خوش‌شانس است که همیشه همدم و همراه اوست.
  • شود چون بید لرزان سرو آزاد اگر بیند قد دلجوی فرخ: سرو آزاد اگر قد دلربای معشوق را ببیند، مانند بید می‌لرزد.
  • بده ساقی شراب ارغوانی به یاد نرگس جادوی فرخ: ساقی، شراب ارغوانی بیاور تا به یاد چشم‌های جادویی معشوق بنوشیم.
  • دوتا شد قامتم همچون کمانی ز غم پیوسته چون ابروی فرکم: قامتم از غم دوری معشوق مانند کمان خم شده و همچون ابروی معشوق خمیده است.
  • نسیم مشک تاتاری خجل کرد شمیم زلف عنبربوی فرخ: بوی مشک موهای معشوق حتی بوی مشک تاتاری را نیز شرمنده کرده است.
  • اگر میل دل هر کس به جاییست بود میل دل من سوی فرخ: دل هر کسی به جایی مشغول است، اما دل من تنها به سوی معشوق می‌رود.
  • غلام همت آنم که باشد چو حافظ بنده و هندوی فرخ: من بنده کسی هستم که مانند حافظ، بنده و شیفته معشوقی چون فرخ باشد.

 

تفسیر کلی غزل

در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و عاشقانه، به توصیف عشق خود به معشوق پرداخته است. او با استفاده از تشبیهات و استعارات بدیع، زیبایی‌های معشوق را به تصویر کشیده و شیفتگی خود را نسبت به او بیان کرده است.

 

مفاهیم اصلی غزل:

  • عشق و دلدادگی: عشق سوزان شاعر به معشوق و وابستگی عمیق او به او
  • زیبایی معشوق: توصیف زیبایی‌های ظاهری و باطنی معشوق
  • عجز و نیاز: شاعر خود را در برابر عظمت معشوق بسیار کوچک و نیازمند می‌داند.

 

صنایع ادبی به کار رفته:

  • تشبیه: مقایسه دل شاعر با موی پریشان، قد معشوق با سرو آزاد، و …
  • استعاره: زلف هندوی معشوق، چشم جادویی معشوق
  • تکرار: تکرار کلمه “فرخ” برای تاکید بر اهمیت معشوق

 

نتیجه‌گیری

غزل شماره 99 حافظ، یکی از زیباترین نمونه‌های شعر عاشقانه در ادبیات فارسی است. این غزل، نشان می‌دهد که حافظ چگونه با استفاده از زبان فارسی، توانسته است احساسات عمیق خود را به زیباترین شکل ممکن بیان کند.

 

کاربردهای این غزل:

  • درک بهتر شعر حافظ: این تفسیر به شما کمک می‌کند تا غزل شماره 99 حافظ را بهتر درک کنید و از زیبایی‌های آن لذت ببرید.
  • آشنایی با صنایع ادبی: با مطالعه این تفسیر، با برخی از صنایع ادبی مانند تشبیه، استعاره و تکرار آشنا می‌شوید.
  • افزایش دانش ادبی: این تفسیر به شما کمک می‌کند تا دانش خود را در زمینه ادبیات فارسی افزایش دهید.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: