حافظ غزل شماره 80
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 80
عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزهسرشت
که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت
همه کس طالبِ یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانهٔ عشق است چه مسجد چه کِنِشت
سرِ تسلیمِ من و خشتِ درِ میکدهها
مدعی گر نکند فهمِ سخن، گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقهٔ لطفِ ازل
تو پسِ پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پردهٔ تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشتِ ابد از دست بهشت
حافظا روزِ اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کویِ خرابات بَرَندَت به بهشت
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 80 حافظ: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
غزل شماره 80 حافظ یکی از مشهورترین و پرکاربردترین غزلهای این شاعر بزرگ است. این غزل به زیبایی به موضوعات عرفان، اخلاق و روابط انسانی میپردازد و مفاهیم عمیقی را در خود جای داده است.
متن کامل غزل:
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش هر کسی آن درَوَد عاقبتِ کار که کشت همه کس طالب یارند چه هشیار چه مست همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت سر تسلیم من و خشت در میکدهها مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل تو پس پرده چه دانی که خوب است و که زشت نه من از پرده تقوی بدر افتادم و بس پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت حافظا روز اجل گر به کف آری جامی یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: شاعر به زاهد میگوید که به عیبجویی از رندان نپردازد، زیرا گناهان دیگران به حساب او نوشته نخواهد شد.
- بیت دوم: شاعر میگوید که هر کس نتیجه اعمال خود را خواهد دید و دیگران در کار او دخالتی ندارند.
- بیت سوم و چهارم: همه انسانها در پی یار و محبوب هستند، چه هوشیار باشند و چه مست. خانه عشق همه جا هست، چه در مسجد و چه در میکده.
- بیت پنجم و ششم: شاعر تسلیم عشق شده و در میکدهها به دنبال یار میگردد و از مدعیان نمیترسد.
- بیت هفتم و هشتم: شاعر از لطف خداوند ناامید نیست و میگوید که او از پرده تقوا بیرون نیامده و پدرش نیز بهشت را از دست داده است.
- بیت نهم: شاعر میگوید که در روز مرگ اگر جام شراب در دست داشته باشد، او را مستقیم از خرابات به بهشت میبرند.
مفاهیم اصلی غزل:
- تسامح و مدارا: شاعر به همه انسانها، حتی رندان و گناهکاران، احترام میگذارد و از قضاوت دیگران پرهیز میکند.
- عشق و عرفان: عشق به خداوند و محبوب عرفانی، محور اصلی این غزل است.
- تلاش برای کمال: شاعر به دنبال کمال و رسیدن به محبوب است و از هیچ تلاشی فروگذار نمیکند.
- ناامیدی نکردن از رحمت خدا: شاعر به لطف و رحمت خداوند امیدوار است و معتقد است که خداوند از همه چیز آگاهتر است.
تفسیر کلی:
این غزل به زیبایی نشان میدهد که انسانها در جستجوی عشق و کمال هستند و نباید یکدیگر را قضاوت کنند. شاعر با زبانی ساده و روان، مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی را بیان کرده و به خواننده یادآوری میکند که به جای سرزنش دیگران، به خود و اعمال خود توجه کند.
کاربردهای این غزل در فال حافظ:
این غزل به دلیل مفاهیم امیدبخش و دلگرمکنندهای که دارد، یکی از پرکاربردترین غزلها در فال حافظ است. معمولاً این غزل به افرادی که در جستجوی عشق و معنویت هستند یا در شرایط سختی قرار دارند، تعبیر میشود.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: