تفسیر غزل شماره 233 حافظ: دست از طلب ندارم تا کام من برآید

غزل شماره 233 حافظ یکی از مشهورترین و پرشورترین غزل‌های اوست که به موضوع عشق، تلاش و پایداری می‌پردازد. این غزل با بیت آغازین معروف خود، “دست از طلب ندارم تا کام من برآید”، به عنوان نمادی از اراده قوی و پایداری در برابر سختی‌ها شناخته می‌شود.

معنی بیت به بیت:

• دست از طلب ندارم تا کام من برآید: تا زمانی که به خواسته‌ام نرسم، دست از تلاش برنخواهم داشت.
• یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید: یا به محبوبم می‌رسم یا جان از بدنم جدا می‌شود.
• بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر: پس از مرگم قبرم را باز کنید و ببینید
• کز آتش درونم دود از کفن برآید: از آتش عشقی که درونم می‌سوزد، دود از کفنم بلند می‌شود.
• ساقی بده باده که امروز می‌خواهم
• کز جام می‌گویم و از کاسهٔ سر می‌خواهم: ساقی، جام شراب را بیاور، زیرا امروز می‌خواهم از جام شراب بنوشم و از کاسه سر خود نیز بیاشامم.
• باقی ابیات: ابیات بعدی غزل نیز به همین مضمون عشق، تلاش و پایداری می‌پردازد.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به بیان اراده قوی و مصمم خود برای رسیدن به معشوق می‌پردازد. او می‌گوید که تا زمانی که به محبوبش نرسد، دست از تلاش نخواهد کشید. حتی حاضر است جان خود را فدای این عشق کند. این غزل، نمادی از عشق سوزان و پایداری در برابر سختی‌هاست.

مفاهیم کلیدی:

• عشق سوزان: عشقی که تا پای جان ادامه دارد.
• اراده قوی: اراده‌ای که تسلیم هیچ مانعی نمی‌شود.
• پایداری: پایداری در برابر سختی‌ها و موانع.
• فداکاری: فداکاری برای رسیدن به معشوق.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای نیاز به تلاش و کوشش برای رسیدن به اهداف، پایداری در برابر مشکلات، و داشتن اراده قوی است. همچنین می‌تواند به معنای عشق عمیق و فداکاری باشد.

کاربردهای این غزل:

• انگیزشی: این غزل می‌تواند به عنوان یک انگیزه برای رسیدن به اهداف مورد استفاده قرار گیرد.
• عشق و روابط: این غزل نمادی از عشق عمیق و پایداری است.
• زندگی روزمره: این غزل به ما یادآوری می‌کند که برای رسیدن به موفقیت باید تلاش کنیم و از موانع نترسیم.