حافظ غزل شماره 22

حافظ غزل شماره 22

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

خرید انواع هارد اکسترنال با گارانتی معتبر شزکتی
هارد‌های ضد آب و ضد ضربه با برند معتبر و قیمت مناسب
کنترل هوشمند انوع کجت‌ها و گوشی‌ها با ساعت هوشمند
ساعت هوشمند مناسب انواع گوشی‌های هوشمند
خرید انلاین انواع سکه طلا به فوری به قیمت روز
طلا بهترین سرمایه گذاری است. خرید انواع سکه پارسیان

حافظ غزل شماره 22

حافظ غزل شماره 22

چو بشنوی سخنِ اهلِ دل، مگو که خطاست

سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید

تبارک الله از این فتنه‌ها که در سرِ ماست

در اندرونِ منِ خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال، هان که از این پرده کارِ ما به نواست

مرا به کارِ جهان هرگز التفات نبود

رخِ تو در نظرِ من چنین خوشش آراست

نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دلِ من

خمارِ صدشبه دارم شرابخانه کجاست

چنین که صومعه آلوده شد ز خونِ دلم

گَرَم به باده بشویید حق به دستِ شماست

از آن به دیرِ مغانم عزیز می‌دارند

که آتشی که نمیرد همیشه در دلِ ماست

چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب

که رفت عمر و هنوزم دِماغ پُر ز هواست

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند

فضایِ سینهٔ حافظ هنوز پر ز صداست

توضیح . معنی . تفسیر

غزل شماره 22 حافظ: چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

در این غزل، حافظ به بررسی وضعیت درونی و روحی خود و دیگران می‌پردازد. او از دنیا و تعلقات دنیوی انتقاد می‌کند و به دنبال آرامش درونی است.

  • سخن اهل دل: حافظ از ما می‌خواهد به سخنان عارفان و اهل دل گوش فرا دهیم و به آن‌ها بی‌اعتنا نباشیم.
  • دنیا و آخرت: حافظ دل‌زدگی خود از دنیا و تعلقات دنیوی را بیان می‌کند و می‌گوید که دلش به دنیا و آخرت بند نیست.
  • فتنه‌های درونی: حافظ از آشفتگی‌های درونی خود سخن می‌گوید و از خداوند به خاطر این فتنه‌ها کمک می‌طلبد.
  • درد دل: حافظ از درد و رنج درونی خود سخن می‌گوید و از مطرب می‌خواهد که با نوازش طنبور، درد او را تسکین دهد.
  • عشق و دلدادگی: حافظ به عشق و دلدادگی خود به یار اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که به سوی او بیاید.
  • گذران عمر: حافظ به گذران عمر و ناپایداری دنیا اشاره می‌کند و از ما می‌خواهد که به دنبال دنیا نباشیم.

به طور کلی، این غزل، یک غزل عرفانی است که در آن حافظ به دنبال آرامش درونی و وصل به حق است. او از دنیا و تعلقات دنیوی انتقاد می‌کند و به ما توصیه می‌کند که به دنبال ارزش‌های معنوی باشیم.

 

نکات قابل توجه در تفسیر این غزل:

  • توجه به صنایع ادبی: استفاده از صنایع ادبی مانند تشبیه، استعاره و کنایه در این غزل بسیار چشمگیر است.
  • در نظر گرفتن بافت تاریخی و اجتماعی: برای درک بهتر این غزل، باید به بافت تاریخی و اجتماعی زمان حافظ نیز توجه کرد.
  • توجه به دیدگاه‌های مختلف: در تفسیر غزل‌ها، دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد و هر فرد می‌تواند بر اساس فهم و درک خود، تفسیر متفاوتی ارائه دهد.

لینک‌های مفید دیگر:

فال حافظ

مجله اینترنتی ارجمند

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: