حافظ غزل شماره 215

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

حافظ غزل شماره 215

به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟

که جوشِ شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود

حدیثِ عشق که از حرف و صوت مُستَغنیست

به نالهٔ دف و نی در خروش و ولوله بود

مباحثی که در آن مجلسِ جنون می‌رفت

وَرایِ مدرسه و قال و قیلِ مسأله بود

دل از کرشمهٔ ساقی به شُکر بود ولی

ز نامساعدیِ بختش اندکی گِلِه بود

قیاس کردم و آن چشمِ جادوانهٔ مست

هزار ساحر چون سامریش در گَله بود

بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن

به خنده گفت کِی‌ات با من این معامله بود؟

ز اخترم نظری سعد در رَه است که دوش

میان ماه و رخِ یارِ من مُقابله بود

دهانِ یار که درمانِ دردِ حافظ داشت

فغان که وقتِ مُرُوَّت چه تنگ حوصله بود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 215 حافظ: به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود

غزل شماره 215 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پررمز و راز دیوان اوست که به موضوع عشق، عرفان و شراب می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و نمادین، به توصیف حالتی که در میکده (عالم عرفان) بر او گذشته، می‌پردازد.

معنی بیت به بیت:

به کوی میکده یا رب سحر چه مشغله بود: ای خدا، در کوچه میکده چه شلوغی و سروصدایی در سحرگاه بود؟
که جوش شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود: که صدای ساز و آواز و شمع و مشعل روشن بود.
حدیث عشق که از حرف و صوت مستغنیست: گفتگوی عشق که نیازی به حرف و صدا ندارد،
به ناله دف و نی در خروش و ولوله بود: با ناله دف و نی به صورت فریاد و هیاهو درآمده بود.
به او گفتم بوسه‌ای به لب من بده! خندید و گفت: به او (معشوق) گفتم بوسه‌ای به لب من بده! او خندید و گفت:
چه زمانی میان من و تو این داد و ستد معمول بود؟: چه زمانی میان من و تو این داد و ستد ساده معمول بوده است؟
که من سلطانم و تو غلام منی: که من سلطانم و تو بنده من هستی.
تو آن گویی که در حلقه درویشان منی: تو گویی یکی از درویشان حلقه نشین من هستی.
بگفتا کای تو حافظ به سر کوی عشق: او گفت ای حافظ تو که در کوچه عشق سرگردان هستی،
تو در این بحر غرق آبدیده‌ای: تو در این دریای عشق غرق در اشک شده‌ای.
تو گویی کز پی جامی از این باده ناب: تو گویی که به دنبال جامی از این شراب ناب
به جان خویش فدا کرده جهانی را تو: جان خود را فدا کرده‌ای.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به توصیف شور و شوقی که در میکده (عالم عرفان) حاکم است، می‌پردازد. او از شلوغی و هیاهوی این مجلس سخن می‌گوید و به گفتگوی خود با معشوق اشاره می‌کند. معشوق به او می‌گوید که او سلطان است و حافظ بنده اوست و این داد و ستد ساده میان آن‌ها وجود ندارد. حافظ نیز به عشق خود به معشوق اعتراف می‌کند و می‌گوید که حاضر است برای یک جرعه از جام شراب عشق، جان خود را فدا کند.

مفاهیم کلیدی:

میکده: نمادی از عالم عرفان و عشق.
شراب: نمادی از معرفت و شناخت حقیقت.
عشق سلطانی: عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و سلطان بر دل‌ها.
فداکاری: آمادگی برای فداکاری در راه عشق.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای جستجو برای عشق و حقیقت، تجربه حالاتی عرفانی و معنوی است. همچنین می‌تواند به معنای رسیدن به مقامات بالای معنوی باشد.