حافظ غزل شماره 214

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

حافظ غزل شماره 214

دیدم به خوابِ خوش که به دستم پیاله بود

تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت

تدبیرِ ما به دستِ شرابِ دوساله بود

آن نافهٔ مراد که می‌خواستم ز بخت

در چینِ زلفِ آن بتِ مشکین کُلاله بود

از دست برده بود خمارِ غمم سحر

دولت مساعد آمد و مِی در پیاله بود

بر آستان میکده خون می‌خورم مدام

روزی ما ز خوانِ قَدَر این نَواله بود

هر کو نکاشت مِهر و ز خوبی گُلی نچید

در رهگذار باد نگهبانِ لاله بود

بر طَرْفِ گلشنم گذر افتاد وقتِ صبح

آن دَم که کارِ مرغِ سحر آه و ناله بود

دیدیم شعرِ دلکش حافظ به مدحِ شاه

یک بیت از این قصیده بِه از صد رساله بود

آن شاهِ تندحمله که خورشیدِ شیرگیر

پیشش به روزِ معرکه کمتر غزاله بود

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 214 حافظ: دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود

غزل شماره 214 حافظ یکی از مشهورترین غزل‌های اوست که به موضوع شراب، عرفان و رهایی از بند دنیا اشاره دارد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و نمادین، به توصیف تجربه‌ای عرفانی می‌پردازد که در آن از بند تعلقات دنیوی رها شده و به عالمی دیگر سفر کرده است.

معنی بیت به بیت:

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود: در خوابی خوش دیدم که پیاله‌ای در دست داشتم.
و رفت و کار به دولت حواله بود: و کارم به دولت (یعنی تقدیر الهی) واگذار شد.
چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت: چهل سال رنج و اندوه کشیدیم و در نهایت
تدبیر ما به دست شراب دو ساله بود: کار ما به دست شراب کهنه و پخته حل شد.
گفتم که یار آشنا کن مرا به میکده‌ای: گفتم ای دوست، مرا به میکده‌ای ببر
تا از این خانه برون آیم و در میکده باشم: تا از این خانه دنیا بیرون بیایم و در میکده (یعنی عالم عرفان) باشم.
گر برود جان من از کف، غم ندارم که من: اگر جانم از دست برود، غم ندارم، زیرا من
از پی وصل تو جان داده‌ام صد بار دیگر: برای رسیدن به تو، جانم را صد بار دیگر هم می‌دهم.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، با استفاده از نماد شراب، به توصیف تجربه‌ای عرفانی می‌پردازد. شراب در اینجا نماد معرفت و شناخت حقیقت است. شاعر با نوشیدن این شراب، از بند تعلقات دنیوی رها شده و به عالمی دیگر سفر می‌کند. او می‌گوید که چهل سال رنج کشیده تا به این معرفت دست پیدا کند و حاضر است جان خود را نیز برای رسیدن به این مقام فدا کند.

مفاهیم کلیدی:

شراب عرفانی: شراب به عنوان نمادی از معرفت و شناخت حقیقت.
رهایی از دنیا: رها شدن از بند تعلقات دنیوی و رسیدن به عالم عرفان.
عشق به معشوق: عشق سوزان شاعر به معشوق الهی.
فداکاری: آمادگی برای فداکاری در راه رسیدن به حقیقت.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای جستجو برای حقیقت، رهایی از مشکلات و رسیدن به آرامش درونی است. همچنین می‌تواند به معنای تجربه حالاتی عرفانی و معنوی باشد.