حافظ غزل شماره 204
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 204
یاد باد آن که نَهانَت نظری با ما بود
رَقَمِ مِهرِ تو بر چهرهٔ ما پیدا بود
یاد باد آن که چو چَشمت به عِتابم میکُشت
مُعْجِزِ عیسَویَت در لبِ شِکَّرخا بود
یاد باد آن که صَبوحی زده در مجلسِ انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود
یاد باد آن که رُخَت شمعِ طَرَب میافروخت
وین دلِ سوخته پروانهٔ ناپروا بود
یاد باد آن که در آن بزمگَهِ خُلق و ادب
آن که او خندهٔ مستانه زدی صَهبا بود
یاد باد آن که چو یاقوتِ قدح خنده زدی
در میانِ من و لعلِ تو حکایتها بود
یاد باد آن که نگارم چو کمر بَربَستی
در رکابش مَهِ نو پیکِ جهان پیما بود
یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود
یاد باد آن که به اصلاحِ شما میشد راست
نظمِ هر گوهرِ ناسُفته که حافظ را بود
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 204 حافظ: یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
غزل شماره 204 حافظ یکی از غزلهای زیبا و پر احساس دیوان اوست که در آن شاعر به یادآوری خاطرات شیرین گذشته با معشوق میپردازد. این غزل با عبارت “یاد باد آن که” آغاز میشود و در ادامه به توصیف زیباییها و لحظات خوشی میپردازد که با معشوق سپری کرده است.
معنی بیت به بیت:
- یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود: یاد آن روزگار خوشی که نگاه پنهانی تو با ما بود.
- رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود: اثر مهر و محبت تو بر چهره ما آشکار بود.
- یاد باد آن که چو چشمت به عتابم میکشت: یاد آن روزگاری که نگاه خشمگین تو مرا میکشت،
- معجز عیسویت در لب شکرخا بود: مانند معجزه عیسی، لبان تو شفا بخش بود.
- یاد باد آن که لب خند تو میگفتا: یاد آن زمانی که لب خندان تو میگفت:
- که تو را جز من و باده چه غمها بود: جز من و باده چه غمهایی داری؟
- یاد باد آن که به مجلس ما میآمدی: یاد آن زمانی که به مجلس ما میآمدی،
- چو نسیم سحر در چمن رعنا بود: مانند نسیم سحر در چمن سبز و تازه بودی.
تفسیر کلی غزل:
حافظ در این غزل به زیبایی به توصیف خاطرات شیرین گذشته با معشوق میپردازد. او با استفاده از زبان شاعرانه و تشبیهات زیبا، لحظات خوشی را که با معشوق سپری کرده است، به تصویر میکشد. این غزل بیانگر دلتنگی شاعر برای معشوق و آرزوی بازگشت به آن روزگار است.
مفاهیم کلیدی:
- عشق و دلتنگی: عشق عمیق شاعر به معشوق و دلتنگی برای او.
- خاطرات شیرین: یادآوری لحظات خوشی گذشته.
- زیبایی و لطافت: توصیف زیباییهای معشوق و طبیعت.
- امید به آینده: با وجود دلتنگی، شاعر امیدوار به آینده است.
تعبیر در فال:
اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای یادآوری خاطرات شیرین گذشته و امید به آینده است. همچنین میتواند به معنای اهمیت دوستی و محبت باشد.
کاربردهای این غزل:
- عشق و ادبیات: این غزل به زیبایی عشق و ادبیات را در هم میآمیزد.
- خاطرهبازی: برای یادآوری خاطرات شیرین و زیبا.
- امید به آینده: برای ایجاد امید و انگیزه در افراد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی