تفسیر غزل شماره 190 حافظ: کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

غزل شماره 190 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و امیدوارانه اوست که به موضوع عشق، امید و آرزوهای انسان می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی زیبا و امیدوارانه، به آینده روشن و تحقق آرزوها اشاره می‌کند.

معنی بیت به بیت:

• کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند: آن روزی که قلم مشکین (سیاه) تو به یاد ما بیفتد و درباره ما بنویسد.
• ببرد اجر دو صد بنده که آزاد کند: اجر و پاداش دو صد بنده آزاد شده را خواهد برد.
• تا کی این دیده به خواب غم آلود رود: تا کی این چشم به خواب غم آلود فرو رود؟
• کی خوشی خواهد که ما را ز خودی یاد کند: کی خوشی‌ای خواهد آمد که ما را از خودمان بیخود کند؟
• گر چه حافظ به لب آورده لب خشکیده را: اگرچه حافظ لب خشکیده خود را به لب آورده است.
• لیک چشمش به امید لب شیرین توست: اما چشمش به امید لب شیرین توست.

تفسیر کلی غزل:

حافظ در این غزل، به انتظار دیدار یار و محبوب خود نشسته است. او از خداوند و از تقدیر می‌خواهد که به او کمک کند تا به معشوق خود برسد. شاعر با وجود همه سختی‌ها و ناامیدی‌ها، امید خود را از دست نداده و همچنان به عشق و وصل یار امیدوار است. او از قلم معشوق می‌خواهد که به یاد او بیفتد و نام او را جاودانه کند.

مفاهیم کلیدی:

• عشق و امید: عشق به عنوان نیروی محرکه و امید به آینده بهتر.
• یار و محبوب: نماد همه آرزوها و خواسته‌های انسان.
• تلاش و کوشش: تلاش برای رسیدن به هدف و آرزو.
• تقدیر و سرنوشت: اعتقاد به قدرت تقدیر و دخالت خداوند در امور انسان.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای رسیدن به آرزوها، موفقیت در عشق و کسب خبرهای خوش است. همچنین می‌تواند به معنای اهمیت تلاش و پشتکار در رسیدن به اهداف باشد.

کاربردهای این غزل:

• انگیزشی: این غزل می‌تواند به انسان انگیزه دهد تا به دنبال اهداف خود باشد.
• عشق و احساسات: این غزل به زیبایی عشق و احساسات انسانی را توصیف می‌کند.
• اهمیت تلاش: این غزل بر اهمیت تلاش و پشتکار در رسیدن به موفقیت تاکید می‌کند.