تفسیر غزل 165 حافظ: مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

غزل شماره 165 حافظ یکی از اشعار عاشقانه و عمیق اوست که به موضوع عشق پایدار و قدرتمند می‌پردازد. این غزل با این بیت آغاز می‌شود:

• مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

این بیت به این معناست که عشق به معشوقی با چشمان سیاه از سر من بیرون نخواهد رفت.

معنی بیت به بیت و تفسیر کلی:

حافظ در این غزل به عشق خود به معشوقی با چشمان سیاه اشاره می‌کند و می‌گوید که این عشق آنقدر قوی است که از سر او بیرون نخواهد رفت. او به رغم همه سختی‌ها و موانع، همچنان به عشق خود پایبند است.

در ادامه، حافظ به موضوعاتی مانند تقدیر، رقیب، آه و دعا می‌پردازد. او می‌گوید که عشق او به معشوق تقدیر اوست و هیچ چیز نمی‌تواند آن را تغییر دهد. همچنین، حافظ از رقیب خود شکایت می‌کند و می‌گوید که رقیب با آزار و اذیت، جای آشتی را از بین برده است.

مفاهیم کلیدی:

• عشق پایدار: عشق به عنوان یک نیروی قدرتمند و پایدار توصیف شده است.
• تقدیر: عشق به عنوان تقدیر الهی تلقی شده است.
• رقیب: وجود رقیب در عشق و تلاش برای از بین بردن آن.
• آه و دعا: استفاده از آه و دعا برای رسیدن به معشوق.

تعبیر در فال:

اگر این غزل در فال حافظ بیاید، می‌تواند به این معنا باشد که فردی در دل عاشق است و این عشق بسیار عمیق و پایدار است. همچنین، این غزل می‌تواند به فرد یادآوری کند که به عشق خود امیدوار باشد و به رغم موانع به آن پایبند بماند.

کاربردهای این غزل:

• درک بهتر عشق: این غزل به ما کمک می‌کند تا عشق را به عنوان یک نیروی قدرتمند و پایدار درک کنیم.
• اهمیت عشق: این غزل به اهمیت عشق در زندگی انسان اشاره می‌کند.
• یافتن انگیزه برای ادامه دادن: این غزل می‌تواند به افرادی که در روابط خود با مشکل مواجه هستند، انگیزه دهد تا به تلاش خود ادامه دهند.