حافظ غزل شماره 13

حافظ غزل شماره 13

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 13

حافظ غزل شماره 13

می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب

الصَبوح الصَبوح یا اصحاب

می‌چکد ژاله بر رخِ لاله

المُدام المُدام یا احباب

می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت

هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب

تخت زُمْرُد زده است گل به چمن

راحِ چون لعلِ آتشین دریاب

درِ میخانه بسته‌اند دگر

اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب

لب و دَندانْت را حقوق نمک

هست بر جان و سینه‌هایِ کباب

این چنین موسِمی عجب باشد

که ببندند میکده به شتاب

بر رخِ ساقیِ پری پیکر

همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب

توضیح . معنی . تفسیر

غزل شماره ۱۳ حافظ: می‌دمد صبح و کله بست سحاب

غزل شماره ۱۳ حافظ با بیت آغازین “می‌دمد صبح و کله بست سحاب” یکی از مشهورترین و پرخواننده‌ترین اشعار این شاعر بزرگ است. این غزل بیشتر به موضوعات طبیعت، عشق، شراب و گذر زمان می‌پردازد و حاوی مفاهیمی چون امید، لذت‌جویی و گذرا بودن دنیا است.

 

معنی بیت به بیت:

  • می‌دمد صبح و کله بست سحاب: صبح دمیده و ابر جمع شده است.
  • الصباح الصباح یا اصحاب: ای دوستان صبح، صبح است.
  • می‌چکد ژاله بر رخ لاله: شبنم بر روی گل می‌چکد.
  • المدام المدام یا احباب: همیشه و همیشه ای دوستان.
  • می‌وزد از چمن نسیم بهشت: نسیم بهشتی از چمن می‌وزد.
  • هان بنوشید دم به دم می ناب: بیایید جرعه جرعه شراب ناب بنوشید.
  • تخت زمرد زده است گل به چمن: گل‌ها تخت زمردین خود را در چمن گسترده‌اند.
  • راح چون لعل آتشین دریاب: شراب سرخ رنگ را بنوش.
  • در میخانه بسته‌اند دگر: میخانه را بسته‌اند.
  • افتتح یا مفتح الابواب: ای خدایی که درها را می‌گشایی، درهای میخانه را باز کن.
  • لب و دندانت را حقوق نمک: تو لایق لبخند تو هستی.
  • هست بر جان و سینه‌های کباب: بر جان و دل ما می‌سوزد.
  • این چنین موسمی عجب باشد: چنین فصلی عجیب است.
  • که ببندند میکده به شتاب: که میخانه را با عجله ببندند.
  • بر رخ ساقی پری پیکر: بر روی ساقی پری‌رو.
  • همچون حافظ بنوش باده ناب: مثل حافظ شراب ناب بنوش.

 

تفسیر کلی:

حافظ در این غزل، به زیبایی طبیعت در فصل بهار و لذت بردن از آن پرداخته است. او از شراب به عنوان نمادی از زندگی و لذت استفاده کرده و به دوستان خود توصیه می‌کند که از لحظه‌ها لذت ببرند. همچنین، به گذرا بودن دنیا و اهمیت شاد زیستن اشاره می‌کند.

 

نکات کلیدی:

  • طبیعت: طبیعت بهاری و زیبایی آن به طور گسترده‌ای توصیف شده است.
  • شراب: شراب نمادی از زندگی، لذت و فراموشی غم‌ها است.
  • دوستی: اهمیت دوستی و همراهی در این غزل بسیار پررنگ است.
  • گذر زمان: به گذرا بودن زمان و اهمیت استفاده از لحظه‌ها اشاره می‌شود.

 

تفسیرهای مختلف:

  • تفسیر عرفانی: در تفسیر عرفانی، شراب نمادی از معرفت و حقیقت است و طبیعت نمادی از عالم معنا است.
  • تفسیر اجتماعی: در تفسیر اجتماعی، غزل به عنوان انتقادی از جامعه و محدودیت‌هایی که بر لذت‌جویی افراد گذاشته می‌شود، تفسیر می‌شود.
  • تفسیر ادبی: در تفسیر ادبی، بر زیبایی کلمات و ساختار غزل تأکید می‌شود و از جنبه‌های هنری شعر تحلیل می‌شود.

 

ملاحظات:

  • تفسیرهای مختلف: هر غزل حافظ می‌تواند تفسیرهای مختلفی داشته باشد و هر کس با توجه به جهان بینی و تجربیات خود، می‌تواند برداشت متفاوتی از آن داشته باشد.
  • نمادها: نمادهایی مانند شراب، گل، نسیم و میخانه در این غزل دارای معانی نمادین هستند.
  • عرفان و فلسفه: اشعار حافظ سرشار از مفاهیم عرفانی و فلسفی است و درک کامل آن‌ها نیازمند مطالعه و تحقیق بیشتر است.

 

امیدوارم این تفسیر برایتان مفید بوده باشد.

لینک‌های مفید دیگر:

فال حافظ

مجله اینترنتی ارجمند

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: