حافظ غزل شماره 424
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 424
از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
آرام جان و مونس قلب رمیده‌ای
از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده‌ای
از چشم بخت خویش، مبادت گزند از آنک
در دلبری، به غایتِ خوبی رسیده‌ای
منعم مکن ز عشق وی ای مفتی زمان
معذور دارمت که تو او را ندیده‌ای
آن سرزنش که کرد تو را دوست حافظا
بیش از گلیم خویش مگر پا کشیده‌ای
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 424 حافظ: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
غزل شماره 424 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و عمیق اوست که به بیان وابستگی عمیق شاعر به معشوق و اهمیت وجود او در زندگی‌اش می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از احساس، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او درخواست جدایی نمی‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای”؛ حافظ می‌گوید از معشوق جدا نشود، زیرا معشوق نور دیدگان اوست.
- بیت دوم: “آرام جان و مونس قلب رمیده‌ای”؛ حافظ معشوق را آرام‌بخش جان و مونس دل خود می‌داند.
- بیت سوم: “از دامن تو دست ندارند عاشقان پیراهن صبوری ایشان دریده‌ای”؛ حافظ می‌گوید که عاشقان نمی‌توانند از دامن تو دست بکشند و پیراهن صبرشان پاره شده است.
- بیت چهارم: “گر چه جهان فریب است و روزگار عجب باز به دامن توام ای مهروی”؛ با وجود فریبکاری دنیا، شاعر باز هم به دامن معشوق پناه می‌برد.
- بیت پنجم: “تا کی کشم به جدایی تو این زنجیر”؛ شاعر از جدایی از معشوق رنج می‌برد و آرزوی پایان این رنج را دارد.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر عشق عمیق و وابستگی شدید شاعر به معشوق است. حافظ در این غزل، معشوق را نور دیدگان، آرامش جان و مونس دل خود می‌داند و از جدایی از او رنج می‌برد. او به معشوق پناه می‌برد و از او درخواست می‌کند تا او را تنها نگذارد.
معانی ضمنی:
- عشق و وابستگی: عشق عمیق شاعر به معشوق اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- اهمیت معشوق در زندگی: حافظ به اهمیت وجود معشوق در زندگی خود اشاره می‌کند.
- رنج جدایی: شاعر از جدایی از معشوق رنج می‌برد.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات لطیف و عاشقانه شاعر است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف عشق و وابستگی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی عاشقانه و دلنشین است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
