تفسیر غزل شماره 261 حافظ: “درآ که در دل خسته توان درآید باز”

یک فراخوان عاشقانه و امیدوارانه

این غزل حافظ، فراخوانی عاشقانه و امیدوارانه به معشوق است. شاعر در این غزل، با زبانی شیوا و احساساتی، از معشوق می‌خواهد که به او بپیوندد و دل خسته‌اش را زنده کند.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول: “درآ که در دل خسته توان درآید باز” شاعر از معشوق می‌خواهد که به او بپیوندد تا دل خسته‌اش دوباره جان بگیرد. این بیت نشان از دلتنگی و انتظار شاعر دارد.
• بیا که در تن مرده روان درآید باز” شاعر می‌گوید با آمدن معشوق، روح و جان دوباره به تن بی‌جان او باز می‌گردد.
• بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست که فتح باب وصالت مگر گشاید باز” شاعر می‌گوید که دوری معشوق چنان چشمانش را بسته که تنها آمدن او می‌تواند این در را باز کند.
• مگر به بوی زلف تو حیات در من آید باز” شاعر می‌گوید که تنها با بوی زلف معشوق، زندگی دوباره به او باز می‌گردد.
• مگر به آینه رخسار تو بینم روز” شاعر می‌گوید که تنها با دیدن رخسار معشوق، روزگار برای او روشن می‌شود.
• مگر به وصل تو جانم بدوزم و بپایم باز” شاعر می‌گوید که تنها با وصل به معشوق، جانش دوباره به هم می‌پیوندد.
• مگر به سایه دیوار تو آرام گیرم باز” شاعر می‌گوید که تنها در سایه دیوار دل معشوق آرام می‌گیرد.
• مگر به چشم تو بینم که عالمی در آنست” شاعر می‌گوید که در چشمان معشوق، تمام عالم را می‌بیند.

تفسیر کلی

در این غزل، حافظ با زبانی عاشقانه و عارفانه، از معشوق خود می‌خواهد که به او بپیوندد و دل خسته‌اش را زنده کند. او با استفاده از تشبیه‌ها و استعاره‌های زیبا، به توصیف عشق و دلبستگی خود می‌پردازد.

نکات قابل توجه:

• عشق و دلبستگی: این غزل، بیانگر عشق عمیق و دلبستگی شاعر به معشوق است.
• انتظار و امید: شاعر با امید به دیدار معشوق، لحظات انتظار را سپری می‌کند.
• توصیف زیبایی: شاعر با استفاده از تشبیه‌ها و استعاره‌های زیبا، به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر او بر خود می‌پردازد.

تعبیر فال:

اگر این غزل به عنوان فال انتخاب شود، می‌تواند نشانه‌ای از پایان یافتن یک دوره سخت و آغاز دوره‌ای جدید و امیدوارانه باشد. همچنین، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی رسیدن به خواسته‌ها و آرزوها باشد.