حافظ غزل شماره 197
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 197
شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند
هر کجا آن شاخِ نرگس بِشْکُفَد
گُلرُخانَش دیده نرگس دان کنند
ای جوانِ سَروقَد، گویی بِبَر
پیش از آن کز قامتت چوگان کنند
عاشقان را بر سرِ خود حُکم نیست
هر چه فرمانِ تو باشد آن کنند
پیشِ چشمم کمتر است از قطره‌ای
این حکایت‌ها که از طوفان کنند
یارِ ما چون گیرد آغازِ سَماع
قُدسیان بر عرش دَستْ افشان کنند
مردمِ چشمم به خون آغشته شد
در کجا این ظلم بر انسان کنند؟
خوش برآ با غصه ای دل کَاهلِ راز
عیشِ خوش در بوتهٔ هجران کنند
سر مکش حافظ ز آهِ نیمْ شب
تا چو صبحت، آینه رخشان کنند
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 197 حافظ: شاهدان گر دلبری زین سان کنند
غزل شماره 197 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پرمعناست که به موضوع عشق، ریاکاری، و نفاق در جامعه می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی طنزآمیز و کنایه‌آمیز، به انتقاد از رفتارهای دوگانه و منافقانه برخی افراد می‌پردازد.
معنی بیت به بیت:
- شاهدان گر دلبری زین سان کنند: اگر شاهدانی (یعنی کسانی که ادعای تقوا و دین‌داری دارند) به این شکل دلربایی کنند،
- زاهدان را رخنه در ایمان کنند: ایمان زاهدان را نیز سست می‌کنند.
- هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد گلرخانش دیده نرگسدان کنند: هر جا آن شاخ نرگس (یعنی معشوق) شکوفا شود، گلرخان (یعنی عاشقان) چشمان خود را به سوی او دوزند.
- ای جوان سروقد گویی ببر پیش از آن کز قامتت چوگان کنند: ای جوان سرو قد، مراقب باش که مبادا قبل از اینکه از قامتت چوگان بسازند، (یعنی تو را به بازی بگیرند) تو را ببرند.
- ای که در میکده گلگون‌رویی حافظا تو غنیمت شمار آن دم که می‌گویی: ای حافظ، تو آن زمانی را غنیمت بشمار که در میکده با روی گلگون نشسته‌ای و می‌گویی:
- که مرا دولت عشق است و بس: که دولت من فقط عشق است و بس.
تفسیر کلی غزل:
حافظ در این غزل، به انتقاد از ریاکاری و نفاق برخی افراد، به ویژه کسانی که ادعای تقوا و دین‌داری دارند، می‌پردازد. او می‌گوید که این افراد با رفتارهای دوگانه و منافقانه، ایمان دیگران را سست می‌کنند. همچنین، شاعر به جوانان هشدار می‌دهد که مراقب باشند تا در دام فریب و نیرنگ دیگران نیفتند.
مفاهیم کلیدی:
- ریاکاری و نفاق: انتقاد از رفتارهای دوگانه و منافقانه.
- عشق و حقیقت: عشق به عنوان تنها حقیقت و ارزش زندگی.
- هوشیاری و بیداری: توصیه به هوشیاری در برابر فریبکاری دیگران.
- طنز و کنایه: استفاده از زبان طنز و کنایه برای بیان انتقادات.
تعبیر در فال:
اگر این غزل در فال حافظ بیاید، معمولاً به معنای مواجهه با افراد ریاکار و منافق است. همچنین می‌تواند به معنای اهمیت شناخت حقیقت و پرهیز از ظواهر فریبنده باشد.
کاربردهای این غزل:
- انتقاد اجتماعی: این غزل به برخی از رفتارهای ناپسند اجتماعی انتقاد می‌کند.
- هوشیاری و بیداری: به ما یادآوری می‌کند که باید هوشیار باشیم و به ظواهر فریب نخوریم.
- عشق و حقیقت: اهمیت عشق و حقیقت را در زندگی بیان می‌کند.
در کل، غزل شماره 197 حافظ، یک اثر هنری بی‌نظیر است که به زیبایی تمام، به موضوع ریاکاری، نفاق و اهمیت شناخت حقیقت می‌پردازد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
