حافظ غزل شماره 170
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 170
زاهدِ خلوتنشین، دوش به مِیخانه شد
از سرِ پیمان بِرَفت، با سرِ پیمانه شد
صوفیِ مجلس که دی، جام و قدح میشکست
باز به یک جرعه می، عاقل و فرزانه شد
شاهدِ عهدِ شباب، آمده بودش به خواب
باز به پیرانه سر، عاشق و دیوانه شد
مُغْبَچهای میگذشت، راهزنِ دین و دل
در پِیِ آن آشنا، از همه بیگانه شد
آتشِ رخسارِ گل، خرمنِ بلبل بسوخت
چهرهٔ خندانِ شمع، آفتِ پروانه شد
گریهٔ شام و سحر، شُکر که ضایع نگشت
قطرهٔ بارانِ ما، گوهرِ یکدانه شد
نرگسِ ساقی بِخوانْد، آیتِ افسونگری
حلقهٔ اورادِ ما، مجلسِ افسانه شد
منزلِ حافظ کنون، بارگهِ پادشاست
دل بَرِ دلدار رفت، جان بَرِ جانانه شد
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل 170 حافظ: زاهد خلوتنشین دوش به میخانه شد
غزل شماره 170 حافظ یکی از غزلهای مشهور و پر از کنایههای عرفانی اوست. این غزل به ظاهر به توصیف تغییر رفتار یک زاهد میپردازد که به میخانه میرود اما در واقع مفاهیم عمیقتری را درباره عرفان و حقیقتجویی بیان میکند.
معنی بیت به بیت و تفسیر کلی:
- زاهد خلوتنشین دوش به میخانه شد: این بیت آغازین، با کنایهای ظریف، به زاهدی اشاره میکند که به ظاهر از دنیا بریده و در خلوت عبادت میکند اما در نهایت به میخانه پناه میبرد. این تغییر رفتار، نمادی از تحول درونی و رسیدن به حقیقت است.
- از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد: زاهد از پیمان زهد و ریاضتکاری دست برداشت و به جای آن به شراب عرفانی روی آورد. پیمانه شراب در اینجا نمادی از معرفت و حقیقت است.
- صوفی مجلس که دی جام و قدح میشکست: صوفی که دیروز جام و قدح را میشکست و به زهد و پارسایی معروف بود، امروز خود به جرعهای از شراب عرفانی نیازمند شده است.
- باز به یک جرعه می، عاقل و فرزانه شد: با نوشیدن یک جرعه شراب عرفانی، صوفی به حقیقت پی برده و عاقل و فرزانه شده است.
تفسیر کلی:
حافظ در این غزل به طور نمادین، به مسائلی مانند زهد، عرفان، حقیقتجویی و تحول درونی اشاره میکند. زاهد و صوفی در این غزل نماد افرادی هستند که در جستجوی حقیقتاند. اما زهد خشک و خالی و شکستن جام و قدح به تنهایی نمیتواند به انسان حقیقت را نشان دهد. بلکه رسیدن به حقیقت نیازمند تجربه و شناخت درونی است. شراب در این غزل نماد معرفت و حقیقت است و نوشیدن آن به معنای رسیدن به شناخت واقعی از خود و جهان است.
مفاهیم کلیدی:
- زهد و عرفان: تفاوت بین زهد ظاهری و عرفان حقیقی
- حقیقتجویی: جستجوی انسان برای یافتن حقیقت
- تحول درونی: تغییر و تحول درونی انسان برای رسیدن به کمال
- شراب عرفانی: نمادی از معرفت و حقیقت
تعبیر در فال:
اگر این غزل در فال حافظ بیاید، میتواند به این معنا باشد که فرد باید از تعصبات و باورهای قدیمی خود دست بردارد و به دنبال حقیقت بگردد. همچنین، میتواند نشاندهنده تحول و تغییری مثبت در زندگی فرد باشد.
کاربردهای این غزل:
- درک بهتر عرفان: این غزل به ما کمک میکند تا مفاهیم عرفانی را بهتر درک کنیم.
- اهمیت تحول درونی: این غزل به اهمیت تغییر و تحول درونی برای رسیدن به کمال اشاره میکند.
- شکستن تعصبات: این غزل به ما یاد میدهد که باید از تعصبات و باورهای قدیمی دست برداریم.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: