تفسیر غزل شماره 107 حافظ: حسن تو همیشه در فزون باد

غزل 107 حافظ یکی از غزل‌های پرشور و ستایشگرانه‌ی این شاعر بزرگ است که در آن به توصیف جمال معشوق و آرزوی جاودانگی برای او می‌پردازد. این غزل سرشار از تشبیهات زیبا و عبارات دلنشین است که خواننده را به دنیای احساسات و عواطف شاعر می‌برد.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول و دوم: شاعر آرزو می‌کند که زیبایی معشوق همیشه افزایش یابد و رخسار او همچون لاله سرخ باشد.
• بیت سوم و چهارم: شاعر می‌گوید چشم معشوق به خون دل مشتاقان شبیه ماه نو می‌درخشد.
• بیت پنجم و ششم: شاعر زلف معشوق را به مشک و عود و لب او را به شکر و شهد تشبیه می‌کند.
• بیت هفتم و هشتم: شاعر قد معشوق را به سرو و رخ او را به ماه تشبیه می‌کند.
• بیت نهم و دهم: شاعر چشم و خال و لب و رنگ رخ معشوق را به بادام، خال، گل و گل تشبیه می‌کند.
• بیت یازدهم و دوازدهم: شاعر می‌گوید حاضر است تمام دنیا را فدای سلامتی معشوق کند.
• بیت سیزدهم و چهاردهم: شاعر از چشم حسود و زبان بد برای معشوق محافظت می‌کند.
• بیت پانزدهم و شانزدهم: شاعر آرزو می‌کند که معشوق از شر دوستان بد و بدخواهان در امان باشد.
• بیت هفدهم و هجدهم: شاعر آرزو می‌کند که معشوق با دل و تن سالم تا ابد زندگی کند و عاشقان را شاد کند.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و احساساتی، به توصیف جمال معشوق و آرزوی جاودانگی برای او می‌پردازد. او از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف جمال معشوق استفاده می‌کند و عشق و علاقه خود را به او به شیوه‌ای بسیار لطیف بیان می‌کند. این غزل، نشان‌دهنده‌ی نگاه لطیف و مهربان شاعر به معشوق است.

نکات کلیدی:

• زیبایی و جاودانگی: مضمون اصلی این غزل، زیبایی و جاودانگی معشوق است.
• تشبیهات زیبا: شاعر از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف معشوق استفاده می‌کند.
• عشق و علاقه: شاعر عشق و علاقه‌ی زیادی به معشوق دارد.
• زبان لطیف: زبان شاعر در این غزل بسیار لطیف و دلنشین است.

در کل، غزل 107 حافظ، یک اثر عاشقانه و پر از آرزوی نیک برای معشوق است. این غزل، نشان‌دهنده‌ی زیبایی‌شناسی و ظرافت کلام حافظ است.