حافظ غزل شماره 87
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 87
حُسْنَت بِه اِتِّفاقِ مَلاحَت جهان گرفت؛
آری، بِه اِتِّفاق، جهان می‌توان گرفت
اِفشایِ رازِ خَلوتیان خواسْت کرد شمع،
شُکرِ خدا، که سِرِّ دلش در زبان گرفت
زین آتشِ نَّهُفْتِه که در سینه‌یِ من است،
خورشید، شُعله‌ای‌ست که در آسمان گرفت
می‌خواسْت گُل که دَم زَنَدَ ازْ رَنگ و بویِ دوست،
از غیرتِ صَّبا نَفَسَش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چُو پرگار می‌شدم
دُوران، چُو نُقطه، عاقِبَتَم در میان گرفت
آن روز شوقِ ساغرِ مِی خَرمَنَم بِسوخت،
کآتش زِ عکسِ عارضِ ساقی در آن گرفت
خواهم شدن به کویِ مُغان آستین‌فِشان،
زین فتنه‌ها که دامنِ آخرزمان گرفت
مِی خور که هر که آخرِ کارِ جهان بِدید،
از غم سَبُک بَرآمد و رَطلِ گِران گرفت
بر برگِ گُل به خونِ شقایق نوشته‌اند؛
کـ‌آن کس که پخته شد، مِیِ چون اَرغَوان گرفت
حافظ چو آبِ لُطف زِ نَظمِ تو می‌چِکد،
حاسِد چگونه نُکته توانَد بر آن گرفت؟
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 87 حافظ: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
غزل شماره 87 حافظ یکی از غزل‌های عمیق و پرمعنای حافظ است که به زیبایی به موضوعاتی چون عشق، زیبایی، حسادت، و عرفان اشاره می‌کند. این غزل بیشتر از آنکه توصیفی از یک عشق زمینی باشد، به عشق الهی و زیبایی مطلق اشاره دارد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: زیبایی تو همراه با ملاحتت، تمام جهان را تحت تاثیر قرار داده است. به راستی با ترکیب این دو می‌توان بر جهان مسلط شد.
- بیت سوم و چهارم: شمع خواست تا رازهای پنهانی اهل دل را فاش کند اما خوشبختانه راز دلش (یعنی حسادت) آشکار شد و نتوانست این کار را انجام دهد.
- بیت پنجم و ششم: آتش عشقی که در دل من است آنقدر شدید است که خورشید هم از آن شعله‌ور شده است.
- بیت هفتم و هشتم: گل می‌خواست از زیبایی یار سخن بگوید اما از حسادت صبا نتوانست نفس بکشد.
- بیت نهم و دهم: من مانند پرگاری آرام و بی‌حرکت بودم تا اینکه چرخ روزگار مرا در نقطه پایان خود قرار داد.
- بیت یازدهم و دوازدهم: آن روزی که به شراب عشق مشتاق شدم، تمام وجودم سوخت زیرا آتش این عشق از جمال یار بر من شعله‌ور شد.
- بیت سیزدهم و چهاردهم: من می‌خواهم به سوی عارفان بروم و از این دنیا و فتنه‌های آن دور شوم.
- بیت پانزدهم و شانزدهم: هر کسی که به پایان زندگی دنیا رسید، از غم رها شد و به شادی رسید.
- بیت هفدهم و هجدهم: بر روی گل با خون شقایق نوشته‌اند که هر کس کامل شود، عشق او مانند ارغوان رنگ می‌گیرد.
- بیت نوزدهم و بیستم: شعر حافظ مانند آبی زلال و پر از لطف است و هیچ حسودی نمی‌تواند ایرادی بر آن بگیرد.
تفسیر کلی:
این غزل به زیبایی به عشق الهی و زیبایی مطلق اشاره دارد. شاعر از زیبایی معشوق خود سخن می‌گوید که آنقدر جذاب است که تمام جهان را تحت تاثیر قرار داده است. او از حسادت و فتنه‌های دنیا پرهیز می‌کند و به دنبال عشق و معرفت واقعی است.
مفاهیم اصلی غزل:
- عشق الهی و زیبایی مطلق: عشق و زیبایی در این غزل به عنوان مفاهیم برتر و الهی مطرح شده‌اند.
- حسادت و فتنه: شاعر به حسادت و فتنه‌های دنیا اشاره می‌کند و از آن‌ها پرهیز می‌کند.
- عرفان و معرفت: این غزل حاوی مفاهیم عرفانی و معرفتی است و به جستجوی حقیقت و کمال اشاره دارد.
کاربردهای این غزل در فال حافظ:
این غزل معمولاً برای افرادی که به دنبال عشق، زیبایی و معنویت هستند، تعبیر می‌شود. همچنین برای افرادی که درگیر حسادت و فتنه‌های دنیوی هستند، می‌تواند مفید باشد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
