تفسیر غزل شماره 83 حافظ: گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

غزل شماره 83 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پرکاربرد اوست که عمدتاً به موضوع عشق، بخشش و گذشت اشاره می‌کند. این غزل حالتی از تسلیم، رضا و پذیرش را به تصویر می‌کشد.

تفسیر بیت به بیت:

• بیت اول و دوم: شاعر می‌گوید اگر خطایی از دست زلف معشوق سر زده یا از سوی او جفایی شده، مهم نیست و گذشته است.
• بیت سوم و چهارم: شاعر می‌گوید که اگر عشق همه دارایی او را سوزانده، باز هم حاضر است همه چیز را فدای عشق او کند.
• بیت پنجم: شاعر می‌گوید هر چیزی که از دست داده، در واقع از دست معشوق گرفته است.
• بیت ششم و هفتم: شاعر می‌گوید که اگرچه معشوق او را از نظر دور نگه داشته، اما او همچنان به معشوق خود عشق می‌ورزد.
• بیت هشتم و نهم: شاعر می‌گوید که عمر خود را صرف عشق به معشوق کرده و اگر صد جان داشت، باز هم کم بود.
• بیت دهم و یازدهم: شاعر می‌گوید که حتی اگر از معشوق جام بلا نوشیده، باز هم طالب بلا و مستی اوست.
• بیت دوازدهم: شاعر می‌گوید که حاضر است برای رسیدن به معشوق جان بدهد و خاک پای او را ببوسد.

مفاهیم اصلی غزل:

• عشق بی‌قید و شرط: شاعر عشقی بی‌قید و شرط به معشوق خود دارد و حاضر است همه چیز را فدای او کند.
• تسلیم و رضا: شاعر به تقدیر راضی است و از هر چه که پیش می‌آید، ناراحت نمی‌شود.
• گذشت و بخشش: شاعر از خطاهای معشوق می‌گذرد و او را می‌بخشد.
• عشق به عنوان بالاترین ارزش: عشق در نظر شاعر بالاترین ارزش است و او حاضر است هر چیزی را برای رسیدن به آن فدا کند.

تفسیر کلی:

این غزل بیانگر عمق عشق و علاقه شاعر به معشوق است. شاعر با زبانی ساده و روان، احساسات خود را به زیبایی بیان کرده است. این غزل برای افرادی که درگیر مسائل عشقی هستند و به دنبال آرامش و تسلیم هستند، بسیار قابل همذات‌پذیری است.

کاربردهای این غزل در فال حافظ:

این غزل معمولاً برای افرادی که درگیر مسائل عشقی هستند و به دنبال آرامش و تسلیم هستند، تعبیر می‌شود. همچنین برای افرادی که در شرایط سختی قرار دارند و به دنبال امید و دلداری هستند، می‌تواند مفید باشد.