حافظ غزل شماره 39
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 39
باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟
شمشادِ خانهپرورِ ما از که کمتر است؟
ای نازنینپسر، تو چه مذهب گرفتهای؟
کِت خونِ ما حلالتر از شیرِ مادر است
چون نقشِ غم ز دور بِبینی شراب خواه
تشخیص کردهایم و مداوا مقرّر است
از آستانِ پیرِ مغان، سر چرا کشیم؟
دولت در آن سرا و گشایش در آن در است
یک قِصّه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب
کز هر زبان که میشنوم، نامکرّر است
دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است
شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم
عیبش مکن که خالِ رُخِ هفت کشور است
فرق است از آبِ خِضر که ظُلمات جای او است
تا آبِ ما که مَنبَعش الله اکبر است
ما آبرویِ فقر و قناعت نمیبریم
با پادشه بگوی که روزی مقدّر است
حافظ چه طُرفه شاخ نباتیست کِلکِ تو
کِش میوه دلپذیرتر از شهد و شکّر است
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل 39 حافظ: باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است
غزل 39 حافظ با بیت آغازین “باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است” یکی از غزلهای پر مفهوم و زیبا است که به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان، دنیا و آخرت میپردازد. این غزل علاوه بر زیبایی ادبی، حاوی نکات ظریف و تعابیری است که نیازمند تفسیر و تحلیل عمیق است.
تفسیر بیت به بیت
بیت اول: باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است:
- معنی: باغ من چه نیازی به سرو و کاج دارد؟
- تفسیر: حافظ در این بیت با کنایه به باغ دل خود اشاره میکند و میگوید که دل او به چیزی جز معشوق نیاز ندارد. سرو و کاج نماد زیبایی و بلندای قامت هستند که در مقابل زیبایی بینظیر معشوق کمرنگ میشوند.
بیت دوم: شمشاد خانه پرور ما از که کمتر است:
- معنی: شمشاد خانگی ما از چه کسی کمتر است؟
- تفسیر: شمشاد نماد زیبایی و پاکی است. حافظ با این بیت میگوید که معشوق او مانند شمشادی است که در خانه دل او پرورش یافته و از هر زیبایی دیگری برتر است.
بیت سوم: ای نازنین پسر تو چه مذهب گرفتهای:
- معنی: ای محبوب من، تو چه مذهبی اختیار کردهای؟
- تفسیر: حافظ با این پرسش، به عشق و علاقهای که معشوق به او دارد، اشاره میکند و از او میپرسد که چه چیزی باعث شده که او را دوست داشته باشد.
بیت چهارم: کت خون ما حلالتر از شیر مادر است:
- معنی: خون ما که برای تو ریخته میشود، حلالتر از شیر مادری است که ما را تغذیه کرده است.
- تفسیر: این بیت یکی از ابیات معروف حافظ است و به عشق و فداکاری شاعر نسبت به معشوق اشاره دارد. او میگوید که حاضر است برای عشق خود هر چیزی را فدا کند.
بیتهای بعدی: در ابیات بعدی، حافظ به موضوعاتی همچون شراب، غم عشق، وعدههای دروغین، شیراز و آب رکنی، و تفاوت بین آب دنیا و آب حیات میپردازد.
تفسیر کلی غزل
در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و دلنشین، به توصیف عشق خود به معشوق و ارزش و اهمیت آن میپردازد. او با استفاده از تشبیهات و استعارههای ظریف، به عمق احساسات خود پی میبرد.
مفاهیم اصلی غزل:
- عشق و زیبایی: عشق به عنوان بالاترین ارزش و زیبایی معشوق به عنوان مظهر همه زیباییها
- عرفان و معنویت: اشاره به مفاهیم عرفانی مانند شراب، پیر مغان و آب حیات
- دنیا و آخرت: تضاد بین زیباییهای دنیوی و ارزشهای معنوی
- فداکاری و عشق: آمادگی برای فداکاری در راه عشق
کاربرد غزل:
این غزل به دلیل زیبایی کلمات و عمق مفاهیم، یکی از محبوبترین غزلهای حافظ است و در بسیاری از موارد برای فال و تعبیر استفاده میشود. همچنین، این غزل به عنوان یک اثر ادبی ارزشمند در ادبیات فارسی جایگاه ویژهای دارد.
نکته: تفسیر غزلهای حافظ به دلیل عمق معانی و استفاده از نمادها و استعارهها، میتواند متفاوت باشد. هر مفسر با توجه به دانش و دیدگاه خود میتواند تفسیر متفاوتی از یک غزل ارائه دهد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: