غزل شماره 94 دیوان شمس مولانا
فال مولانا با تفسیر
ابتدا با خلوص نیت و قلبی سرشار از اعتماد نیت کنید.
آنگاه برای گرفتن فال مولانا بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 94 دیوان شمس مولانا
زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
از آن آب حیاتست که ما چرخ زنانیم
نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا
یقین گشت که آن شاه در این عرس نهانست
که اسباب شکرریز مهیاست خدایا
به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش
چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا
تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا
نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو
که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا
نی بیچاره چه داند که ره پرده چه باشد
دم ناییست که بیننده و داناست خدایا
که در باغ و گلستان ز کر و فر مستان
چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا
ز تیه خوش موسی و ز مایده عیسی
چه لوتست و چه قوتست و چه حلواست خدایا
از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت
که از دخل زمین نیست ز بالاست خدایا
ز عکس رخ آن یار در این گلشن و گلزار
به هر سو مه و خورشید و ثریاست خدایا
چو سیلیم و چو جوییم همه سوی تو پوییم
که منزلگه هر سیل به دریاست خدایا
بسی خوردم سوگند که خاموش کنم لیک
مگر هر در دریای تو گویاست خدایا
خمش ای دل که تو مستی مبادا به جهانی
نگهش دار ز آفت که برجاست خدایا
ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 94 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک سرود ستایش و عشق به خداوند است. شاعر در این غزل، به توصیف عشق و وابستگی خود به خداوند پرداخته و از نعمت‌ها و زیبایی‌های آفرینش سخن می‌گوید. این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و وحدت انسان با خداوند است.
مفاهیم اصلی:
- عشق به خداوند: شاعر به عشق و وابستگی شدید خود به خداوند اشاره می‌کند.
- وحدت با خداوند: شاعر به دنبال وحدت با خداوند است و این وصال برایش بسیار ارزشمند است.
- خداوند به عنوان منبع همه چیز: شاعر خداوند را به عنوان منبع همه زیبایی‌ها و نعمت‌ها می‌داند.
- نمادها و استعاره‌ها: مولانا در این غزل، از نمادها و استعاره‌های بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبه‌ای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصل‌تر:
شاعر می‌گوید که عشق به خداوند بسیار زیبا و لذت‌بخش است. شاعر می‌گوید که همه موجودات از آب حیات الهی سرچشمه می‌گیرند. شاعر می‌گوید که خداوند در این عالم هستی پنهان شده است. شاعر می‌گوید که همه موجودات به خداوند فکر می‌کنند و به او علاقه‌مند هستند. شاعر می‌گوید که همه لذت‌ها و شادی‌ها از طرف خداوند است. شاعر می‌گوید که انسان نمی‌تواند به تنهایی به حقیقت پی ببرد و به کمک خداوند نیاز دارد. شاعر می‌گوید که همه موجودات در عالم هستی به سوی خداوند در حرکت هستند. شاعر می‌گوید که او نمی‌تواند راز عشق خود به خداوند را پنهان کند. شاعر از خداوند می‌خواهد که دل او را حفظ کند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از زیباترین غزل‌های عاشقانه مولانا است. مولانا در این غزل، به زیبایی و عمق عشقی که به خداوند دارد پرداخته و از کمالات و زیبایی‌های او سخن گفته است. این غزل، یک توصیف زیبا از عشق و وابستگی انسان به خداوند است.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از احساسات مثبت و امیدوارکننده است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق و پیچیده است و نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری دارد.
- این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و وحدت با خداوند است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از ادبیات فارسی و شناخت از مفاهیم عرفان اسلامی است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیق‌تر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشه‌های مولانا و همچنین به رابطه او با شمس تبریزی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان می‌دهد که چگونه می‌تواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، می‌تواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینک‌های مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
