غزل شماره 80 دیوان شمس مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
غزل شماره 80 دیوان شمس مولانا
امروز گزافی ده آن باده نابی را
برهم زن و درهم زن این چرخِ شَتابی را
گیرم قدحِ غیبی از دیده نهان آمد !
پنهان نتوان کردن مستی و خرابی را
ای عشق طرب پیشه خوش گفت خوش اندیشه
بربای نقاب از رخ، آن شاهِ نقابی را
تا خیزد ای فرخ زین سو اخ و زان سو اخ
برکن هله ای گلرخ سغراق و شرابی را
گر زان که نمیخواهی تا جلوه شود گلشن
از بهر چه بگشادی دکان گلابی را
ما را چو ز سر بردی وین جوی روان کردی
در آب فکن زوتر بطزادهی آبی را
ماییم چو کشت ای جان بررسته در این میدان
لب خشک و به جان جویان باران سحابی را
هر سوی رسولی نو گوید که نیابی رو
لاحول بزن بر سر آن زاغِ غرابی را
ای فتنهی هر روحی، کیسهبُر هر جوحی
دزدیده رباب از کف بوبکرِ ربابی را
امروز چنان خواهم تا مست و خرف سازی
این جان محدث را وان عقل خطابی را
ای آب حیات ما شو فاش چو حشر ار چه
شیر شترِ گرگین جانست عَرابی را
ای جاه و جمالت خوَش خامش کن و دم درکَش
آگاه مکن از ما هر غافل خوابی را
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 80 دیوان شمس مولانا
توصیف کلی غزل:
این غزل مولانا، یک دعوتنامه به سوی عرفان و عشق است. شاعر در این غزل، به توصیف حال و هوای سالکانی که به جرگه عاشقان پیوستهاند پرداخته و از لذت و شادمانی آنها سخن میگوید. این غزل، یک توصیف زیبا از تحول و دگرگونی انسان از طریق عشق است.
مفاهیم اصلی:
- عشق به عنوان شراب: شاعر عشق را به شرابی تشبیه میکند که دلهای عاشق را مست میکند.
- وحدت با معشوق: شاعر به دنبال وحدت با معشوق است و احساس میکند که به این وصال رسیده است.
- تحول و دگرگونی: عشق، در این غزل، به عنوان نیرویی معرفی شده است که میتواند انسان را دگرگون کند و به او زندگی جدیدی ببخشد.
- نمادها و استعارهها: مولانا در این غزل، از نمادها و استعارههای بسیاری استفاده کرده است که هر کدام به جنبهای از عشق و عرفان اشاره دارند.
تفسیر مفصلتر:
شاعر از مخاطب میخواهد که شراب عشق را بنوشد و تعلقات دنیوی را رها کند. شاعر میگوید که نمیتوان مستی و شیدایی را پنهان کرد. شاعر از عشق میخواهد که نقاب از چهره زیبای خود بردارد. شاعر از همه میخواهد که به شادی و پایکوبی بپردازند. شاعر میگوید اگر نمیخواهی گلشن عشق شکوفا شود، چرا به دنبال آن هستی؟ شاعر میگوید که ما مانند کشتزاری هستیم که تشنه باران عشق هستیم. شاعر میگوید که همه پیغامآوران میگویند که به مقصد نمیرسی، اما باید به این حرفها توجه نکرد. شاعر عشق را به فتنهای تشبیه میکند که دلها را میرباید. شاعر میخواهد که عقل را کنار بگذارد و مست عشق شود. شاعر میگوید که عشق مانند آبی است که همه چیز را آشکار میکند. شاعر از همه میخواهد که ساکت باشند و به این راز پی ببرند.
اهمیت این غزل:
این غزل یکی از زیباترین غزلهای عاشقانه مولانا است. مولانا در این غزل، به زیبایی و عمق عشقی که به معشوق دارد پرداخته و از حالتی که پس از دیدار با معشوق در او ایجاد شده، سخن گفته است. این غزل، یک توصیف زیبا از عشق و وابستگی انسان به معشوق است.
نکات قابل توجه:
- این غزل، سرشار از احساسات شدید و عمیق است.
- مفاهیم این غزل بسیار عمیق و پیچیده است و نیاز به مطالعه و تأمل بیشتری دارد.
- این غزل، یک توصیف عرفانی از عشق و وحدت با معشوق است.
تفسیر کامل این غزل، نیازمند دانش عمیقی از ادبیات فارسی و شناخت از مفاهیم عشق و عرفان است.
نکات اضافی برای تفسیر عمیقتر:
- هر بیت از این غزل، حاوی معانی چندلایه است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
- برای درک بهتر این غزل، باید به زندگی و اندیشههای مولانا و همچنین به رابطه او با شمس تبریزی آشنا بود.
- این غزل، یک دعوت به عشق و معرفت است و به انسان نشان میدهد که چگونه میتواند به کمال برسد.
نکته مهم: تفسیر اشعار عرفانی، به ویژه اشعار مولانا، بسیار گسترده و پیچیده است و هر فرد با توجه به فهم و درک خود، میتواند تفسیرهای متفاوتی از این اشعار ارائه دهد. این تفسیر، تنها یک برداشت از این غزل است و ممکن است تفسیرهای دیگری نیز وجود داشته باشد.
لینکهای مفید دیگر: فال حافظ ، فال انبیاء ، فال مولانا ، گوگل
کلمات کلیدی: غزلیات دیوان شمس ، تفسیر غزلیات دیوان شمس ، غزلیات دیوان شمس مولانا ، اشعار مولانا ، دیوان مولانا شمس تبریزی ، بهترین اشعار دیوان شمس ، ناب ترین اشعار مولانا ، غزلیات مولانا ، غزلیات مولانا جلال الدین ، رباعیات مولانا ، زیباترین رباعیات مولانا ، اشعار کوتاه مولانا
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: