حافظ غزل شماره 485
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 485
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
بوی یکرنگی از این نقش نمی‌آید خیز
دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی
سفله‌طبع است جهان، بر کَرَمَش تکیه مکن
ای جهان‌دیده، ثباتِ قدم از سفله مجوی
دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر
از در عیش درآ و به ره عیب مپوی
شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی
روی جانان طلبی، آینه را قابل ساز
ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی
گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گوید
خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی
گفتی از حافظ ما بوی ریا می‌آید
آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 485 حافظ: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
غزل شماره 485 حافظ یکی از غزل‌های زیبا و پر معنی دیوان اوست که مضمون اصلی آن، دعوت به شادی و لذت بردن از زندگی، نقد ظاهر‌سازی و تزویر برخی افراد و توصیه به صداقت و یکرنگی است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و تصویرهای زیبا، به مخاطب خود توصیه می‌کند که از فرصت‌های زندگی استفاده کرده و به دنبال خوشی و لذت باشد، اما در عین حال، از ریاکاری و تزویر دوری کند.
مفهوم کلی غزل:
در این غزل، حافظ با توصیف یک روز بهاری و دل‌انگیز، به مخاطب خود می‌گوید که از این فرصت برای شادی و لذت بردن استفاده کند. اما در ادامه، به نقد برخی افراد که ظاهر‌سازی می‌کنند و باطن آن‌ها با ظاهر آن‌ها متفاوت است، می‌پردازد. شاعر در نهایت، به مخاطب خود توصیه می‌کند که صادق و یکرنگ باشد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی”
حافظ با این بیت، یک روز بهاری زیبا را توصیف می‌کند و از ساقی می‌خواهد که شراب بیاورد.
- من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی”
شاعر به ساقی می‌گوید که اگر اهل دل هستی، خود می‌دانی که چه باید بکنی.
- بوی یک رنگی از این نقش نمی‌آید خیز”
در این بیت، شاعر به ظاهر‌سازی برخی افراد اشاره می‌کند و می‌گوید که از این همه رنگارنگی و ظاهر‌سازی، بوی یکرنگی نمی‌آید.
- دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی”
شاعر به صوفیانی که ظاهر مقدس دارند اما باطن آن‌ها آلوده است، طعنه می‌زند و می‌گوید که آن‌ها باید با شراب ناب تطهیر شوند.
تفسیرهای متفاوت:
- تفسیر اجتماعی: در تفسیر اجتماعی، این غزل به عنوان یک نقد اجتماعی و سیاسی تعبیر می‌شود. شاعر در این تفسیر، به برخی از مشکلات جامعه مانند ریاکاری، تزویر و ظاهر‌سازی اشاره می‌کند.
- تفسیر عرفانی: در تفسیر عرفانی، این غزل به عنوان یک دعوت به عرفان و تصوف تعبیر می‌شود. شاعر در این تفسیر، به موضوعاتی مانند یکرنگی، صداقت و معرفت اشاره می‌کند.
نکات قابل توجه:
- دعوت به شادی: حافظ در این غزل، به شادی و لذت بردن از زندگی دعوت می‌کند.
- نقد ظاهر‌سازی: شاعر به ظاهر‌سازی و ریاکاری برخی افراد انتقاد می‌کند.
- اهمیت یکرنگی: حافظ بر اهمیت صداقت و یکرنگی تأکید می‌کند.
- نمادها: حافظ در این غزل از نمادهایی مانند سایه ابر، بهار، لب جوی و شراب برای بیان مفاهیم خود استفاده کرده است.
نتیجه‌گیری:
غزل 485 حافظ، یک غزل زیبا و آموزنده است که به ما یادآوری می‌کند که باید از فرصت‌های زندگی استفاده کنیم و به دنبال خوشی و لذت باشیم، اما در عین حال، از ریاکاری و تزویر دوری کنیم. این غزل، به ما کمک می‌کند تا انسان‌های صادق‌تر و یکرنگ‌تری باشیم.
این غزل به دلایل زیر بسیار مشهور است:
- زبان ساده و شیوا: این غزل با زبان ساده و شیوای خود، پیام خود را به خوبی به مخاطب می‌رساند.
- مفهومی بودن: این غزل حاوی مفاهیم اخلاقی و اجتماعی است که برای همه افراد قابل فهم است.
- کاربردی بودن: این غزل در بسیاری از موقعیت‌های زندگی قابل استفاده است و می‌تواند به ما کمک کند تا رفتارهای خود را اصلاح کنیم.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
