حافظ غزل شماره 433
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 433
ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی
تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت
حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی
گوی خوبی بردی از خوبان خلخ شاد باش
جام کیخسرو طلب کافراسیاب انداختی
هر کسی با شمع رخسارت به وجهی عشق باخت
زان میان پروانه را در اضطراب انداختی
گنج عشق خود نهادی در دل ویران ما
سایه دولت بر این کنج خراب انداختی
زینهار از آب آن عارض که شیران را از آن
تشنه لب کردی و گردان را در آب انداختی
خواب بیداران ببستی وان گه از نقش خیال
تهمتی بر شب روان خیل خواب انداختی
پرده از رخ برفکندی یک نظر در جلوه گاه
و از حیا حور و پری را در حجاب انداختی
باده نوش از جام عالم بین که بر اورنگ جم
شاهد مقصود را از رخ نقاب انداختی
از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی
و از برای صید دل در گردنم زنجیر زلف
چون کمند خسرو مالک رقاب انداختی
داور داراشکوه ای آن که تاج آفتاب
از سر تعظیم بر خاک جناب انداختی
نصرة الدین شاه یحیی آن که خصم ملک را
از دم شمشیر چون آتش در آب انداختی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 433 حافظ: ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
این غزل زیبا و دلنشین از حافظ، به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر او بر شاعر می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی لطیف و پر از تشبیه و استعاره، به توصیف ویژگی‌های ظاهری و باطنی معشوق می‌پردازد.
تفسیر بیت به بیت:
- ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی: شاعر با این بیت، به توصیف زیبایی چشم‌های معشوق می‌پردازد. خط مشکین، اشاره به مژه‌های بلند و سیاه چشم است که مانند نقابی بر روی ماه (یعنی مردمک چشم) افتاده است.
- لطف کردی سایه‌ای بر آفتاب انداختی: در این بیت، شاعر به توصیف تأثیر زیبایی معشوق بر جهان هستی می‌پردازد. او می‌گوید که زیبایی معشوق مانند سایه‌ای بر آفتاب افتاده است، یعنی حتی خورشید نیز در برابر زیبایی او کم‌نور می‌شود.
- تا چه خواهد کرد با ما آب و رنگ عارضت: شاعر در این بیت، به تأثیر رنگ رخسار معشوق بر خود اشاره می‌کند و کنجکاو است بداند که این زیبایی چه تأثیری بر او خواهد گذاشت.
- حالیا نیرنگ نقشی خوش بر آب انداختی: در این بیت، شاعر به توصیف لبخند معشوق می‌پردازد و می‌گوید که لبخند او مانند نقش زیبایی بر آب است.
- حافظ گوشه‌گیر را با عشوه نرگس نیم‌مست و لعل باده‌نوش خود به میگساری واداشتی: در این بیت، شاعر می‌گوید که معشوق با عشوه‌گری و زیبایی خود، او را که گوشه‌گیر بود، به میگساری واداشته است. یعنی او را عاشق خود کرده است.
تفسیر کلی:
در این غزل، حافظ به زیبایی معشوق خود می‌پردازد و تأثیر او را بر جهان هستی و بر خود شاعر توصیف می‌کند. شاعر با استفاده از تشبیه‌ها و استعاره‌های زیبا، به توصیف زیبایی ظاهری و باطنی معشوق می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه زیبایی معشوق، او را مجذوب خود کرده است.
نکات قابل توجه:
- نمادها: در این غزل، از نمادهایی مانند ماه، آفتاب، آب، نقش و باده استفاده شده است. این نمادها، مفاهیم عمیقی را در خود دارند و به درک بهتر شعر کمک می‌کنند.
- زبان شاعرانه: حافظ با استفاده از زبانی بسیار زیبا و شاعرانه، موفق شده است تا احساسات خود را به زیبایی بیان کند.
- عشق و زیبایی: عشق در این غزل، به عنوان نیرویی قدرتمند و مسحورکننده توصیف شده است که شاعر را به کلی تسخیر کرده است.
نتیجه گیری:
غزل شماره 433 حافظ، یکی از زیباترین غزل‌های اوست که به زیبایی به توصیف عشق و زیبایی می‌پردازد. این غزل، نشان می‌دهد که چگونه عشق می‌تواند بر انسان تأثیر بگذارد و او را متحول کند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
