حافظ غزل شماره 422
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 422
ای که با سلسلهٔ زلف دراز آمده‌ای
فرصتت باد که دیوانه‌نواز آمده‌ای
ساعتی ناز مفرما و بگردان عادت
چون به پرسیدن ارباب نیاز آمده‌ای
پیش بالای تو میرم چه به صلح و چه به جنگ
چون به هر حال برازندهٔ ناز آمده‌ای
آب و آتش به هم آمیخته‌ای از لب لعل
چشم بد دور که بس شَعبده‌باز آمده‌ای
آفرین بر دل نرم تو که از بهر ثواب
کشتهٔ غمزهٔ خود را به نماز آمده‌ای
زهد من با تو چه سنجد که به یغمای دلم
مست و آشفته به خلوتگه راز آمده‌ای
گفت حافظ دگرت خرقه شراب آلوده‌ست
مگر از مذهب این طایفه باز آمده‌ای
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 422 حافظ: ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای
غزل شماره 422 حافظ یکی از غزل‌های مشهور اوست که به توصیف زیبایی معشوق و بازی‌های عشقی می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او درخواست می‌کند تا به ناز کردن پایان دهد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای فرصتت باد که دیوانه‌نواز آمده‌ای”؛ حافظ در این بیت، معشوق را با زلف بلند و زیبایی‌اش توصیف می‌کند و از او می‌خواهد که از ناز کردن دست بردارد و به عشقبازی بپردازد.
- بیت دوم: “ساعتی ناز مفرما و بگردان عادت چون به پرسیدن ارباب نیاز آمده‌ای”؛ حافظ از معشوق می‌خواهد تا کمی از ناز کردن دست بردارد و به نیاز عشاق پاسخ دهد.
- بیت سوم: “هر کسی با نقشی از نقش‌های مهره محبت تو دل‌مشغول است آخر سر با همه آن‌ها دغل‌بازی می‌کنی یعنی چه؟”؛ حافظ در این بیت به بازی‌های عشقی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که او دل همه را می‌برد اما در نهایت به همه خیانت می‌کند.
- بیت چهارم: “گر تو را عهدی است با ما نگهش دار که من از روز ازل بسته به آن عهدم”؛ حافظ از معشوق می‌خواهد که به عهدی که با او بسته وفا کند.
- بیت پنجم: “گر تو رفتی من به جان خواهم مرد روزگاری که تو رفتی ز برم یاد نکردی”؛ حافظ می‌گوید اگر معشوق او را ترک کند، او خواهد مرد و از یاد او نخواهد گذشت.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق و درخواست او از معشوق برای پایان دادن به ناز کردن است. حافظ در این غزل، به زیبایی‌های معشوق و بازی‌های عشقی او اشاره می‌کند و از او می‌خواهد تا به احساسات او توجه کند.
معانی ضمنی:
- عشق و دلبستگی: عشق عمیق شاعر به معشوق اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- بازی‌های عشقی: حافظ به بازی‌های عشقی معشوق اشاره می‌کند.
- درخواست وفا: شاعر از معشوق می‌خواهد تا به عهدی که با او بسته وفا کند.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات لطیف و عاشقانه شاعر است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف معشوق استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی عاشقانه و دلنشین است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
