حافظ غزل شماره 412
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 412
مرا چشمیست خون‌افشان ز دست آن کمان‌ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو
هلالی شد تنم زین غم که با طغرا‌ی ابرو‌یش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو؟
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میانْ ابرو
روان گوشه‌گیران را جبینش طرفه گلزار‌ی‌ست
که بر طرف سمن‌زارش همی‌گردد چمان ابرو
دگر حور و پری را کس، نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو
تو کافر‌دل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو
اگر چه مرغ زیرک بود، حافظ در هوادار‌ی
به تیر غمزه صیدش کرد، چشم آن کمان‌ابرو
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 412 حافظ: مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
غزل شماره 412 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و پرشور اوست که به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر عمیق او بر شاعر پرداخته است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او به عنوان علت همه شور و شوق خود یاد می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو”؛ حافظ در این بیت، به تأثیر نگاه معشوق بر خود اشاره می‌کند و می‌گوید که نگاه معشوق مانند تیر کمان ابروی او، دلش را نشانه رفته و او را مجروح کرده است.
- بیت دوم: “جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو”؛ حافظ می‌گوید که دنیا فتنه‌های زیادی به خاطر زیبایی چشم و ابروی معشوق خواهد دید.
- بیت سوم: “غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو”؛ حافظ می‌گوید که بنده‌ی چشمی است که در خواب خوش، روی معشوق را همچون گل و ابروی او را همچون سایبانی بر روی آن می‌بیند.
- بیت چهارم: “مگر آن ترک شیرازی به کرشمه‌گری آموزد به حوریان بهشت این نقش بر نقش تو”؛ حافظ می‌گوید که حتماً آن ترک شیرازی (یعنی معشوق) به حوریان بهشت هم هنر ابرو کشیدن و نگاه کردن را آموخته است.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر عشق شدید و شیفتگی شاعر نسبت به معشوق است. حافظ در این غزل، با استفاده از تشبیه‌های زیبا و ظریف، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته است. او همچنین به تأثیر عمیق نگاه و ابروی معشوق بر دل خود اشاره می‌کند.
معانی ضمنی:
- عشق و شیفتگی: عشق و شیفتگی اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- زیبایی معشوق: زیبایی معشوق و تأثیر آن بر شاعر از دیگر مضامین مهم است.
- تیر نگاه: نگاه معشوق مانند تیری است که دل شاعر را نشانه رفته است.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات شدید و شور انگیز حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف عشق و زیبایی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و عاشقانه است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
