حافظ غزل شماره 411
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
حافظ غزل شماره 411
تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشک‌سای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو
ای گل خوش‌نسیمِ من بلبلِ خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالَمی می‌کشم از برای تو
دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشهٔ تاج سلطنت می‌شکند گدای تو
خرقهٔ زهد و جام مِی گرچه نه درخور همند
این همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پُر هوس شود خاک در سرای تو
شاه‌نشین چشم من تکیه‌گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی‌تو مباد جای تو
خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ ِخوش‌کلام شد مرغِ سخن‌سرایِ تو
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 411 حافظ: تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
غزل شماره 411 حافظ یکی از غزل‌های عاشقانه و پرشور اوست که به توصیف زیبایی معشوق و عشق شاعر به او پرداخته است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته و از او به عنوان گل خوش‌بو و بلبل عاشق خود یاد می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو”؛ حافظ در این بیت، به زلف‌های سیاه معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که این زلف‌ها مانند بنفشه بوی خوش می‌دهند.
- بیت دوم: “پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو”؛ حافظ می‌گوید که خنده‌ی دلنشین معشوق، پرده از روی غنچه‌ها برمی‌دارد و باعث شکفتن آن‌ها می‌شود.
- بیت سوم: “ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو”؛ حافظ خود را بلبل و معشوق را گل می‌داند و از او می‌خواهد که به او سخت نگیرد زیرا او شب‌ها برای او دعا می‌کند.
- بیت چهارم: “من که مرده بودم و عشق تو زنده کرد مرا”؛ حافظ می‌گوید که عشق معشوق او را از مرگ به زندگی بازگردانده است.
- بیت پنجم: “گر چه دلق زاهدانه و پیاله شراب با هم تناسب و سازگاری ندارند”؛ حافظ در این بیت به تضاد ظاهری بین زهد و عشق اشاره می‌کند.
- بیت ششم: “من برای رضای خاطر تو همه‌گونه صورت‌سازی می‌کنم”؛ حافظ می‌گوید که برای رضایت معشوق حاضر است هر کاری انجام دهد، حتی اگر با ظاهر او تناقض داشته باشد.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر عشق شدید و فداکاری شاعر برای معشوق است. حافظ در این غزل، با استفاده از تشبیه‌های زیبا و ظریف، به توصیف زیبایی‌های معشوق پرداخته است. او همچنین به وابستگی شدید خود به معشوق و آرزوی وصل به او اشاره می‌کند.
معانی ضمنی:
- عشق و فداکاری: عشق و فداکاری اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- زیبایی معشوق: زیبایی معشوق و تأثیر آن بر شاعر از دیگر مضامین مهم است.
- تضاد ظاهری: حافظ به تضاد بین زهد و عشق اشاره می‌کند.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات شدید و شور انگیز حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف عشق و زیبایی استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و عاشقانه است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
