حافظ غزل شماره 398

حافظ غزل شماره 398

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 398

حافظ غزل شماره 398

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

چون ساغرت پُر است بنوشان و نوش کن

در راه عشق وسوسهٔ اهرمن بسیست

پیش آی و گوشِ دل به پیام سروش کن

برگ نوا تبه شد و ساز طرب نماند

ای چنگ ناله برکش و ای دف خروش کن

تسبیح و خرقه لذّت مستی نبخشدت

همّت در این عمل طلب از می‌فروش کن

پیران سخن ز تجربه گویند گفتمت

هان ای پسر که پیر شوی پند گوش کن

بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق

خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن

با دوستان مضایقه در عمر و مال نیست

صد جان فدای یار نصیحت نیوش کن

ساقی که جامت از می صافی تهی مباد

چشم عنایتی به من دردنوش کن

سرمست در قبای زرافشان چو بگذری

یک بوسه نذر حافظ پشمینه‌پوش کن

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 398 حافظ: ای نور چشم من سخنی هست گوش کن

غزل شماره 398 حافظ یکی از غزل‌های زیبا و پر معنی حافظ است که به موضوعات مختلفی همچون عشق، عرفان، و زندگی اشاره دارد. در این غزل، حافظ با زبانی شیرین و شیوا، به مخاطب خود توصیه‌هایی می‌کند و او را به راه راست هدایت می‌کند.

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول: “ای نور چشم من سخنی هست گوش کن”؛ حافظ با این بیت، مخاطب خود را مورد خطاب قرار داده و از او می‌خواهد که به سخنانش توجه کند. این بیت، نشان از اهمیت سخنی است که حافظ می‌خواهد بیان کند.
  • بیت دوم: “چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن”؛ حافظ در این بیت، از مخاطب می‌خواهد که از نعمت‌های زندگی بهره‌مند شود و از فرصت‌های موجود استفاده کند.
  • بیت سوم: “در راه عشق وسوسه اهرمن بسیست پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن”؛ در این بیت، حافظ به مخاطب هشدار می‌دهد که در راه عشق، وسوسه‌های شیطان زیاد است و باید مراقب بود. او به مخاطب توصیه می‌کند که به ندای درونی خود گوش فرا دهد.
  • بیت چهارم: “ای دل که غافلی ز یاد دوست عزیز”؛ در این بیت، حافظ به دل خود تذکر می‌دهد که از یاد دوست غافل نشود. این بیت، نشان از اهمیت دوست و یاد او در زندگی انسان دارد.

تفسیر کلی:

این غزل، حاوی توصیه‌های اخلاقی و عرفانی است. حافظ در این غزل، به مخاطب خود توصیه می‌کند که از نعمت‌های زندگی بهره‌مند شود، اما در عین حال مراقب وسوسه‌های شیطان باشد. او همچنین به اهمیت دوست و یاد او در زندگی اشاره می‌کند.

معانی ضمنی:

  • عشق و عرفان: عشق و عرفان دو موضوع اصلی این غزل هستند.
  • زندگی و لذت بردن از آن: حافظ به لذت بردن از زندگی و استفاده از فرصت‌های آن تاکید می‌کند.
  • وسوسه‌های شیطان: حافظ به مخاطب هشدار می‌دهد که در راه عشق، وسوسه‌های شیطان زیاد است.
  • اهمیت دوست: دوست و یاد او در زندگی انسان بسیار مهم است.

تفسیرهای دیگر:

  • تفسیر عرفانی: بسیاری از مفسران این غزل را به عنوان یک شعر عرفانی تفسیر می‌کنند که در آن عشق نمادی از عشق الهی است.
  • تفسیر اخلاقی: برخی دیگر این غزل را به عنوان یک شعر اخلاقی و توصیه به انسان‌ها برای زندگی بهتر می‌دانند.

موارد استفاده از این غزل:

  • تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
  • مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
  • شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.

نکات اضافی:

  • این غزل، بیانگر حکمت و اندیشه‌های عمیق حافظ است.
  • حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده کرده است.
  • این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و آموزنده است.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: