حافظ غزل شماره 393

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 393

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقتِ ما کافریست رنجیدن

به پیرِ میکده گفتم که چیست راه نجات ؟

بخواست جامِ می و گفت عیب پوشیدن

مرادِ دل ز تماشای باغِ عالم چیست ؟

به دستِ مردمِ چشم از رخِ تو گل چیدن

به می‌پرستی از آن نقشِ خود زدم بر آب

که تا خراب کنم نقشِ خود پرستیدن

به رحمتِ سرِ زلفِ تو واثقم ور نه

کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن ؟

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس

که وعظ بی‌عملان واجب است نشنیدن

ز خطّ یار بیاموز مِهر با رخِ خوب

که گرد عارضِ خوبان خوش است گردیدن

مبوس جز لبِ ساقی و جامِ می حافظ

که دستِ زهدفروشان خطاست بوسیدن

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 393 حافظ: منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

غزل شماره 393 حافظ یکی از مشهورترین و عمیق‌ترین غزل‌های اوست که به موضوع عشق، عرفان و زندگی می‌پردازد. این غزل، علاوه بر زیبایی ادبی، حاوی مفاهیم عمیقی درباره عشق، عرفان و روش زندگی کردن است.

تفسیر بیت به بیت:

بیت اول: “منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن”؛ حافظ خود را به عنوان کسی معرفی می‌کند که در شهر به عشق ورزیدن معروف است. این جمله نشان از تعهد او به عشق و عشق‌ورزی دارد.
بیت دوم: “منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن”؛ حافظ ادعا می‌کند که چشمانش به بدی آلوده نشده است. این جمله نشان از پاکدامنی و طهارت روحی او دارد.
بیت سوم: “وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم”؛ حافظ می‌گوید که باید به عهد و پیمان خود وفا کنیم، حتی اگر مورد ملامت دیگران قرار بگیریم و از این کار خوشحال باشیم. این جمله به نوعی دعوت به پایداری در عشق و وفاداری است.
بیت چهارم: “که در طریقت ما کافریست رنجیدن”؛ حافظ می‌گوید که در طریقت عشق، رنجیدن و ناراحتی نوعی کفر است. این جمله نشان از اهمیت عشق و لذت بردن از آن دارد.

تفسیر کلی:

حافظ در این غزل، به موضوع عشق و عرفان می‌پردازد. او خود را عارفی می‌داند که عشق را بالاتر از همه چیز قرار داده است. حافظ در این غزل به ما می‌گوید که باید به عشق ورزیدن ادامه دهیم، حتی اگر مورد انتقاد دیگران قرار بگیریم. او همچنین به ما یادآوری می‌کند که در طریقت عشق، رنجیدن جایگاهی ندارد.

معانی ضمنی:

عشق و عرفان: عشق در این غزل به عنوان یک راه عرفانی برای رسیدن به کمال معرفی شده است.
پاکدامنی و طهارت: حافظ بر اهمیت پاکدامنی و طهارت روحی تاکید می‌کند.
وفاداری: وفاداری به عهد و پیمان یکی از مهم‌ترین ارزش‌ها در این غزل است.
لذت بردن از زندگی: حافظ به ما می‌گوید که باید از زندگی و عشق لذت ببریم.

تفسیرهای دیگر:

تفسیر عرفانی: بسیاری از مفسران این غزل را به عنوان یک شعر عرفانی تفسیر می‌کنند که در آن عشق به عنوان راهی برای رسیدن به حقیقت مطلق معرفی شده است.
تفسیر اجتماعی: برخی نیز این غزل را به عنوان یک نقد اجتماعی به جامعه‌ای می‌دانند که در آن عشق و وفاداری کمتر دیده می‌شود.

موارد استفاده از این غزل:

تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
استفاده در روانشناسی و مشاوره: این غزل می‌تواند برای درک بهتر احساسات و عواطف انسان مورد استفاده قرار گیرد.