حافظ غزل شماره 137
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 137
دل از من بُرد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
شب تنهاییَم در قصدِ جان بود
خیالش لطفهایِ بیکران کرد
چرا چون لاله خونین دل نباشم؟
که با ما نرگسِ او سر گران کرد
که را گویم که با این دردِ جانسوز؟
طبیبم قصدِ جانِ ناتوان کرد
بدان سان سوخت چون شمعم که بر من
صُراحی گریه و بَربَط فغان کرد
صبا گر چاره داری وقت، وقت است
که دردِ اشتیاقم قصدِ جان کرد
میان مهربانان کی توان گفت؟
که یارِ ما چُنین گفت و چُنان کرد
عدو با جانِ حافظ آن نکردی
که تیرِ چشمِ آن ابروکمان کرد
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 137 حافظ: دل از من برد و روی از من نهان کرد
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول و دوم: معشوق دل مرا برد و از من پنهان شد. خدا را با چه کسی میتوان چنین بازی کرد؟
- بیت سوم و چهارم: در شب تنهاییام، خیال لطفهای بیکران او جانم را میآزرد.
- بیت پنجم و ششم: چرا مانند لاله خونین دل نباشم، چرا که نرگس چشم او مرا سرگردان کرده است؟
- بیت هفتم و هشتم: به چه کسی بگویم که با این درد جانسوز، طبیبم قصد جانم را کرده است؟
- بیت نهم و دهم: مانند شمعی سوختم که شراب اشکم شب تا صبح برایش خواند.
- بیت یازدهم و دوازدهم: هر جا رفتم، اشکی از چشمانم بر خاک ریختم به یاد روی او.
- بیت سیزدهم و چهاردهم: ساقی از من پرسید چرا غمگینم؟ گفتم یارم دل از جهان برد.
- بیت پانزدهم و شانزدهم: حافظ اگر تو کاری از دستت بر میآید، دل بیتاب مرا به وصل یار برسان.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به توصیف عشق سوزان خود به معشوق پرداخته و از جدایی او رنج فراوانی میبرد. او با استفاده از نمادهای مختلف، به بیان عمق احساسات خود پرداخته است.
- عشق و فراق: مضمون اصلی غزل، عشق و فراق است.
- رنج و اندوه: شاعر در این غزل، رنج و اندوه فراوانی را تجربه میکند.
- عشق جاودان: عشق شاعر به معشوق، عشقی جاودان و پایدار است.
نکات کلیدی:
- عشق به عنوان رنج: عشق در این غزل، به عنوان یک رنج بزرگ توصیف شده است.
- طبیعت و عشق: طبیعت به عنوان آیینهای برای نمایش عشق و زیبایی در نظر گرفته شده است.
- جستجوی حقیقت: عشق به معشوق، در واقع جستجویی برای رسیدن به حقیقت و کمال است.
تفسیرهای مختلف:
این غزل مانند بسیاری از غزلهای حافظ، دارای لایههای معنایی متعدد است و هر خوانندهای با توجه به جهان بینی خود میتواند تفسیرهای متفاوتی از آن ارائه دهد. برخی مفسران بر جنبه عاشقانه این غزل تاکید دارند و برخی دیگر بر جنبههای عرفانی آن.
در کل:
غزل شماره 137 حافظ، یک اثر عاشقانه و عرفانی است که خواننده را به دنیای عواطف و جستجوی حقیقت میبرد. این غزل، به عنوان یکی از شاهکارهای حافظ شناخته میشود و همواره مورد توجه علاقهمندان به شعر بوده است.
نکات تکمیلی:
- این غزل، به دلیل استفاده از زبان رمزی و نمادین، برای عموم مردم قابل فهم نیست و نیاز به تفسیر دارد.
- هر بیت این غزل، دارای معانی لطیف و زیبایی است.
- این غزل، برای علاقهمندان به ادبیات عرفانی و فلسفه بسیار جذاب است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: