حافظ غزل شماره 121

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 121

هر آن کو خاطرِ مجموع و یارِ نازنین دارد

سعادت همدم او گشت و دولتْ همنشین دارد

حریمِ عشق را درگَه، بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد، که جان در آستین دارد

دهانِ تَنگِ شیرینش، مگر مُلکِ سلیمان است

که نقشِ خاتمِ لعلش، جهان زیرِ نگین دارد

لبِ لعل و خطِ مشکین، چو آنش هست و اینش هست

بنازم دلبرِ خود را، که حُسنش آن و این دارد

به خواری منگر ای مُنعِم، ضعیفان و نحیفان را

که صدرِ مجلسِ عشرت، گدای رهنشین دارد

چو بر رویِ زمین باشی، توانایی غنیمت دان

که دورانْ ناتوانی‌ها، بسی زیرِ زمین دارد

بلاگردانِ جان و تن، دعایِ مستمندان است

که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد؟

صبا از عشقِ من رمزی، بگو با آن شهِ خوبان

که صد جمشید و کیخسرو، غلامِ کمترین دارد

و گر گوید نمی‌خواهم، چو حافظ عاشقِ مفلس

بگوییدش که سلطانی، گدایی همنشین دارد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 121 حافظ: هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

غزل شماره 121 حافظ یکی از مشهورترین و پرمعنا‌ترین غزل‌های این شاعر بزرگ است که در آن به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان، فلسفه و جامعه‌شناسی پرداخته است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.

تفسیر بیت به بیت:

بیت اول و دوم: هر کسی که دلش جمع و یار نازنینی دارد، شب و روز از جام باده حیات می‌نوشد.
بیت سوم و چهارم: مرغ امید به شاخ آرزو نشست و با بال دولت و اقبال به سوی ما پرواز کرد.
بیت پنجم و ششم: جام شراب ناب را از دست ساقی به جام وصل تو اضافه کردیم.
بیت نهم و دهم: قد تو مانند سرو به آسمان رسید و بر هر شاخه آن هزاران گل و ریحان رویید.
بیت یازدهم و دوازدهم: تو مانند یوسف به مصر ما آمدی و اشک شوق از چشم ما جاری شد.
بیت سیزدهم و چهاردهم: جمال تو مانند خورشید بر ما تابید و به هر ذره وجود ما حیات و جاودانگی بخشید.
بیت پانزدهم و شانزدهم: تو آنقدر ارزشمندی که تمام دنیا فدای تو شود و من به خاطر تو زنده هستم.

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ به توصیف زندگی خوش و سعادتمند کسی پرداخته است که دلش آرام و یاری مهربان دارد. او با استفاده از نمادهای مختلف، مانند مرغ امید، باده حیات، سرو و خورشید، به بیان این موضوع پرداخته است.