حافظ غزل شماره 113

حافظ غزل شماره 113

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 113

حافظ غزل شماره 113

بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد

دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا

درش بِبَست و کلیدش به دل سِتانی داد

شکسته وار به درگاهت آمدم، که طبیب

به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد

تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش

که دست دادش و یاریِّ ناتوانی داد

برو معالجهٔ خود کن ای نصیحتگو

شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟

گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت

دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 113 حافظ: بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

غزل 113 حافظ یکی از غزل‌های پررمز و راز و عمیق این شاعر بزرگ است که در آن به موضوعات مختلفی از جمله عشق، عرفان، فلسفه و جامعه‌شناسی پرداخته است. این غزل به دلیل استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، همواره مورد توجه مفسران و علاقه‌مندان به شعر حافظ بوده است.

 

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول و دوم: بنفشه به گل می‌گوید که آن دلبر که به تو آب داد و جان بخشید، به من نیز نشانه‌ای از خود داد.
  • بیت سوم و چهارم: با روی گل‌گون تو، باغ چمن آراسته شد و همه از بوی خوش نفست مست شدند.
  • بیت پنجم و ششم: قد تو مانند سرو به آسمان کشیده شده و بر هر شاخه آن هزاران گل و ریحان روییده است.
  • بیت هفتم و هشتم: با روی تو، خانه و باغ ما پر از نور شد و تو به ما نعمت بزرگی دادی.
  • بیت نهم و دهم: تو مانند یوسف از چاه ظلمت بیرون آمدی و بر دل ما سلطنت کردی.
  • بیت یازدهم و دوازدهم: جمال تو مانند خورشید بر ما تابید و به هر ذره وجود ما حیات و جاودانگی بخشید.
  • بیت سیزدهم و چهاردهم: در هر موی تو هزاران حلقه است و در هر حلقه اسرار نهفته است.
  • بیت پانزدهم و شانزدهم: تو مانند گلی در باغ وجود من روییدی و به هر برگ تو هزاران زبان داده شده است.
  • بیت هفدهم و هجدهم: تو آنقدر ارزشمندی که تمام دنیا فدای تو شود و من به خاطر تو زنده هستم.

 

تفسیر کلی غزل:

این غزل، یک غزل عاشقانه و عرفانی است که در آن حافظ با استفاده از نمادهای طبیعی مانند گل، بنفشه، سرو و خورشید، به توصیف جمال و کمالات معشوق پرداخته است.

  • عشق و زیبایی: جمال معشوق به عنوان نمادی از زیبایی مطلق و حقیقت وجودی در نظر گرفته شده است.
  • عرفان: شاعر با استفاده از نمادهای عرفانی مانند نور، حیات و جاودانگی، به بیان حقایق عرفانی پرداخته است.
  • طبیعت: شاعر از طبیعت برای توصیف زیبایی معشوق استفاده کرده است.

 

نکات کلیدی:

  • نمادها: استفاده فراوان از نمادهای طبیعی مانند گل، بنفشه، سرو و خورشید.
  • عشق و عرفان: تلفیق عشق و عرفان در این غزل.
  • زیبایی شناسی: توصیف زیبایی معشوق به شیوه‌ای بسیار هنرمندانه.

این غزل، یکی از عاشقانه‌ترین و زیباترین غزل‌های حافظ است و نشان‌دهنده‌ی عمق احساسات و بینش شاعر است.

 

نکات تکمیلی:

  • این غزل، به دلیل استفاده از زبان ساده و روان، برای عموم مردم قابل فهم است.
  • هر بیت این غزل، دارای معانی لطیف و زیبایی است.
  • این غزل، به دلیل توصیف زیبای طبیعت، برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک و طبیعت‌گرایی بسیار جذاب است.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: