حافظ غزل شماره 104

حافظ غزل شماره 104

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

حافظ غزل شماره 104

حافظ غزل شماره 104

جمالت آفتابِ هر نظر باد

ز خوبی رویِ خوبت خوبتر باد

هُمای زلفِ شاهین شهپرت را

دلِ شاهانِ عالم زیرِ پَر باد

کسی کو بستهٔ زلفت نباشد

چو زلفت درهم و زیر و زبر باد

دلی کو عاشقِ رویت نباشد

همیشه غرقه در خونِ جگر باد

بتا چون غَمزه‌ات ناوَک فشاند

دلِ مجروحِ من پیشش سپر باد

چو لعل شکَّرینَت بوسه بخشد

مذاقِ جانِ من زو پُرشکَر باد

مرا از توست هر دم تازه عشقی

تو را هر ساعتی حُسنی دگر باد

به جان مشتاق روی توست حافظ

تو را در حالِ مشتاقان نظر باد

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 104 حافظ: جمالت آفتاب هر نظر باد

غزل شماره 104 حافظ، یکی از غزل‌های پرشور و ستایش‌گرانه این شاعر بزرگ است که در آن به توصیف جمال معشوق و عشق سوزان خود می‌پردازد. این غزل، سرشار از تشبیهات زیبا و عبارات دلنشین است که خواننده را به دنیای احساسات و عواطف شاعر می‌برد.

 

تفسیر بیت به بیت:

  • بیت اول و دوم: شاعر، جمال معشوق را به آفتاب تشبیه می‌کند و می‌گوید که زیبایی او از هر چیز دیگری بهتر است.
  • بیت سوم و چهارم: شاعر، زلف معشوق را به همای شاهین و ساق پای او را به چتر تشبیه می‌کند.
  • بیت پنجم و ششم: شاعر، معشوق را به گل باغ و سرو چمن تشبیه می‌کند.
  • بیت هفتم و هشتم: شاعر، معشوق را به ماه تابناک و شمع روشن تشبیه می‌کند.
  • بیت نهم و دهم: شاعر، معشوق را به شمشیر بران برای دشمنان و جام باده برای دوستان تشبیه می‌کند.
  • بیت یازدهم و دوازدهم: شاعر می‌گوید که جان او در بدن معشوق و نور او در چشم‌های معشوق است.
  • بیت سیزدهم و چهاردهم: شاعر می‌گوید که اگرچه از معشوق دور است اما دلش همیشه یاد او می‌کند.
  • بیت پانزدهم و شانزدهم: شاعر، خود را به مرغی تشبیه می‌کند که صبحگاهان به یاد معشوق می‌خواند.
  • بیت هفدهم و هجدهم: شاعر، خود و معشوق را به سرو بلند، گل بهاری، ماهتاب و شمع تشبیه می‌کند.
  • بیت نوزدهم و بیستم: شاعر می‌گوید که اگرچه در فراق معشوق می‌سوزد اما نمی‌تواند از عشق او دل بکند.
  • بیت بیست و یکم و بیست و دوم: شاعر می‌گوید که معشوق همه هستی او و او همه هستی معشوق است.

 

تفسیر کلی غزل:

در این غزل، حافظ با زبانی بسیار زیبا و احساساتی، به توصیف جمال معشوق و عشق سوزان خود می‌پردازد. او از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف معشوق استفاده می‌کند و عشق خود را به او به شیوه‌ای بسیار عمیق و پرشور بیان می‌کند. این غزل، نشان‌دهنده‌ی قدرت بیان و تخیل شاعر است.

 

نکات کلیدی:

  • عشق و زیبایی: مضمون اصلی این غزل، عشق و زیبایی است.
  • تشبیهات زیبا: شاعر از تشبیهات بسیار زیبا و متنوعی برای توصیف معشوق استفاده می‌کند.
  • عشق سوزان: عشق شاعر به معشوق بسیار عمیق و سوزان است.
  • زبان شاعرانه: زبان شاعر در این غزل بسیار زیبا و دلنشین است.

در کل، غزل 104 حافظ، یک اثر عاشقانه و پرشور است که خواننده را به دنیای احساسات و عواطف شاعر می‌برد.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: