حافظ غزل شماره 483
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 483
سحرگه رهروی در سرزمینی
همیگفت این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آنگه شود صاف
که در شیشه برآرد اربعینی
خدا زان خرقه بیزار است صد بار
که صد بت باشدش در آستینی
مروت گرچه نامی بینشان است
نیازی عرضه کن بر نازنینی
ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشهچینی
نمیبینم نشاط عیش در کس
نه درمان دلی نه درد دینی
درونها تیره شد باشد که از غیب
چراغی برکند خلوتنشینی
گر انگشت سلیمانی نباشد
چه خاصیت دهد نقش نگینی؟
اگرچه رسم خوبان تندخوییست
چه باشد گر بسازد با غمینی
ره میخانه بنما تا بپرسم
مآل خویش را از پیشبینی
نه حافظ را حضور درس خلوت
نه دانشمند را علم الیقینی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 483 حافظ: سحرگه ره روی در سرزمینی
غزل شماره 483 حافظ یکی از غزلهای عمیق و پرمعنای دیوان اوست که مضمون اصلی آن، جستجوی حقیقت، نقد جامعه و توصیه به انساندوستی است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و تصویرهای زیبا، به نقد برخی از رفتارهای انسانی و اجتماعی پرداخته و به دنبال یافتن حقیقت و معنای زندگی است.
مفهوم کلی غزل:
در این غزل، حافظ با توصیف یک سفر معنوی، به دنبال یافتن حقیقت و معنای زندگی است. او در این سفر، با انسانهای مختلفی روبرو میشود و به نقد برخی از رفتارهای آنها میپردازد. شاعر در نهایت، به این نتیجه میرسد که انسان باید به دنبال معرفت و حقیقت باشد و به دیگران کمک کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “سحرگه ره روی در سرزمینی”
حافظ با این بیت، سفر معنوی خود را آغاز میکند و به دنبال یافتن حقیقت است.
- همیگفت این معما با قرینی”
شاعر با این بیت، به دنبال یافتن پاسخ پرسشهای فلسفی و وجودی است.
- که ای صوفی شراب آن گه شود صاف”
در این بیت، شاعر به موضوع عرفان و تصوف اشاره میکند و میگوید که شراب حقیقت زمانی صاف میشود که انسان به معرفت واقعی دست یابد.
تفسیرهای متفاوت:
- تفسیر اجتماعی: در تفسیر اجتماعی، این غزل به عنوان یک نقد اجتماعی و سیاسی تعبیر میشود. شاعر در این تفسیر، به برخی از مشکلات جامعه مانند بیعدالتی، ظلم و ستم اشاره میکند.
- تفسیر عرفانی: در تفسیر عرفانی، این غزل به عنوان یک سفر معنوی و جستجوی انسان برای رسیدن به کمال تعبیر میشود. شاعر در این تفسیر، به مفاهیمی مانند معرفت، حقیقت و عشق الهی اشاره میکند.
نکات قابل توجه:
- جستجوی حقیقت: جستجوی حقیقت و معنای زندگی، محور اصلی این غزل است.
- نقد اجتماعی: حافظ در این غزل، به نقد برخی از رفتارهای انسانی و اجتماعی میپردازد.
- عرفان و تصوف: مفاهیم عرفانی و تصوف در این غزل نقش مهمی دارند.
- نمادها: حافظ در این غزل از نمادهایی مانند شراب، صافی و سفر برای بیان مفاهیم خود استفاده کرده است.
نتیجهگیری:
غزل 483 حافظ، یک غزل عمیق و فلسفی است که به ما یادآوری میکند که باید به دنبال حقیقت و معنای زندگی باشیم و به دیگران کمک کنیم. این غزل، به ما انگیزه میدهد که در مسیر رشد معنوی و اجتماعی گام برداریم.
این غزل به دلایل زیر بسیار مشهور است:
- زبان زیبا و شیوا: این غزل با زبان زیبا و شیوای خود، مفاهیم عمیق را به خوبی منتقل میکند.
- مفهومی بودن: این غزل حاوی مفاهیم فلسفی و عرفانی است که برای اندیشمندان جذاب است.
- چندوجهی بودن: این غزل دارای تفسیرهای مختلفی است و هر فرد میتواند بر اساس دیدگاه خود به آن نگاه کند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی