حافظ غزل شماره 482
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 482
ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی
اسباب جمع داری و کاری نمیکنی
چوگان حکم در کف و گویی نمیزنی
باز ظفر به دست و شکاری نمیکنی
این خون که موج میزند اندر جگر تو را
در کار رنگ و بوی نگاری نمیکنی
مُشکین از آن نشد دم خُلقت که چون صبا
بر خاک کوی دوست گذاری نمیکنی
ترسم کز این چمن نبری آستین گل
کز گلشنش تحمل خاری نمیکنی
در آستین جان تو صد نافه مدرج است
وان را فدای طره یاری نمیکنی
ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک
و اندیشه از بلای خماری نمیکنی
حافظ برو که بندگی پادشاه وقت
گر جمله میکنند تو باری نمیکنی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 482 حافظ: ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی
غزل شماره 482 حافظ یکی از غزلهای زیبا و پر معنی دیوان اوست که مضمون اصلی آن، دعوت به عشقورزی و توجه به ارزشهای معنوی است. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و تصویرهای زیبا، به مخاطب خود توصیه میکند که به دنبال عشق و معنویت باشد و از فرصتهای زندگی بهره ببرد.
مفهوم کلی غزل:
در این غزل، حافظ از مخاطب خود میخواهد که به سوی عشق حرکت کند و از فرصتهای زندگی برای رشد معنوی استفاده کند. شاعر با استفاده از تصاویر نمادین، به مخاطب خود نشان میدهد که زندگی کوتاه است و باید از هر لحظه آن نهایت استفاده را برد.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “ای دل به کوی عشق گذاری نمیکنی”
حافظ با این بیت، مخاطب خود را به سوی عشق فرا میخواند و از او میپرسد که چرا به سوی عشق نمیرود.
- اسباب جمع داری و کاری نمیکنی”
شاعر به مخاطب خود میگوید که وسایل و ابزار زیادی برای رسیدن به عشق دارد اما از آنها استفاده نمیکند.
- چوگان حکم در کف و گویی نمیزنی
این بیت به معنای آن است که مخاطب قدرت و توانایی رسیدن به عشق را دارد اما از آن استفاده نمیکند.
- باز ظفر به دست و شکاری نمیکنی
شاعر میگوید که مخاطب به پیروزی رسیده است اما از آن لذت نمیبرد.
تفسیرهای متفاوت:
- تفسیر عاشقانه: در تفسیر عاشقانه، این غزل به عنوان یک دعوت به عشق ورزیدن به معشوق تعبیر میشود.
- تفسیر عرفانی: در تفسیر عرفانی، عشق میتواند نمادی از عشق الهی باشد و این غزل به عنوان یک دعوت به عرفان و رسیدن به محبوب حقیقی تعبیر میشود.
نکات قابل توجه:
- اهمیت عشق: عشق در این غزل، محور اصلی است و حافظ بر اهمیت آن تأکید میکند.
- استفاده از فرصتها: شاعر به مخاطب خود توصیه میکند که از فرصتهای زندگی برای رسیدن به عشق استفاده کند.
- نمادها: حافظ در این غزل از نمادهایی مانند چوگان و شکار برای بیان مفاهیم خود استفاده کرده است.
نتیجهگیری:
غزل 482 حافظ، یک غزل زیبا و پر معناست که به ما یادآوری میکند که زندگی کوتاه است و باید از هر لحظه آن برای رسیدن به عشق و معنویت استفاده کنیم. این غزل، به ما انگیزه میدهد که به دنبال اهداف معنوی خود باشیم و از زندگی لذت ببریم.
این غزل به دلایل زیر بسیار مشهور است:
- زبان ساده و شیوا: این غزل با زبان ساده و شیوای خود، پیام خود را به خوبی به مخاطب میرساند.
- مفهومی بودن: این غزل حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که برای همه افراد قابل فهم است.
- کاربردی بودن: این غزل در بسیاری از موقعیتها قابل استفاده است و میتوان از آن به عنوان راهنمایی برای زندگی استفاده کرد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی