حافظ غزل شماره 474
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 474
هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی
که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی
ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق
نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی
بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور
که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی
گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است
خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی
ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد
که در حسن تو لطفی دید بیش از حد انسانی
چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است
مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی
دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت
ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که درمانی
ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست
بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی
خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ
نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 474 حافظ: هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی
غزل شماره 474 حافظ یکی از عاشقانه‌ترین و در عین حال پیچیده‌ترین غزل‌های دیوان اوست. شاعر در این غزل، به رابطه عمیق و صمیمی خود با معشوق اشاره می‌کند و از درک متقابل و آگاهی کامل او نسبت به احساسات شاعر سخن می‌گوید.
مفهوم کلی غزل:
مفهوم اصلی این غزل، عشق عمیق و درک متقابل بین عاشق و معشوق است. حافظ در این غزل، به بیان عمق احساسات خود نسبت به معشوق پرداخته و از او می‌خواهد تا به این عشق متقابل پاسخ دهد. همچنین، شاعر به انتقاد از کسانی می‌پردازد که به رازهای دل عاشقان واقف نیستند.
تفسیر بیت به بیت:
بیت اول: “هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی”
شاعر می‌گوید: من عاشق تو هستم و می‌دانم که تو نیز از این عشق آگاه هستی. این بیت، آغازین و محوری‌ترین بیت غزل است که کل مفاهیم بعدی را در بر می‌گیرد.
بیت دوم: “که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی”
شاعر می‌گوید: تو حتی بدون آنکه چیزی بگویم، افکار و احساسات مرا می‌خوانی. این بیت نشان از ارتباط عمیق روحی و روانی بین عاشق و معشوق دارد.
بیت سوم: “ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق”
شاعر می‌گوید: کسی که عاشق نیست، نمی‌تواند درک کند که بین عاشق و معشوق چه می‌گذرد. این بیت، یک انتقاد ظریف به کسانی است که به عشق و احساسات دیگران بیگانه هستند.
بیت چهارم: “نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی”
شاعر می‌گوید: چشم نابینا نمی‌تواند رازهای پنهان دل عاشق را ببیند. این بیت، مجدد بر اهمیت درک متقابل بین عاشق و معشوق تأکید می‌کند.
نکات قابل توجه:
- عشق عرفانی: این غزل را می‌توان در زمره غزل‌های عرفانی نیز دسته‌بندی کرد. زیرا در این غزل، عشق به عنوان یک نیروی الهی و عرفانی توصیف شده است.
- درک متقابل: یکی از مهم‌ترین مفاهیم این غزل، درک متقابل بین عاشق و معشوق است. شاعر معتقد است که عاشق و معشوق بدون نیاز به کلام، یکدیگر را درک می‌کنند.
- انتقاد از جامعه: شاعر به طور ضمنی به جامعه انتقاد می‌کند که به رازهای دل عاشقان واقف نیستند و آن‌ها را درک نمی‌کنند.
نتیجه‌گیری:
غزل 474 حافظ، یک غزل عاشقانه و عرفانی است که به زیبایی رابطه عمیق و صمیمی بین عاشق و معشوق را به تصویر می‌کشد. این غزل، نشان از عمق احساسات و شناخت شاعر نسبت به عشق و معنویت دارد. با خواندن این غزل، می‌توان به درک بهتری از عشق و رابطه انسانی دست یافت.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
