حافظ غزل شماره 439
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 439
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کز عکس روی او شب هجران سر آمدی
تعبیر رفت یار سفرکرده میرسد
ای کاج هر چه زودتر از در درآمدی
ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من
کز در مدام با قدح و ساغر آمدی
خوش بودی ار به خواب بدیدی دیار خویش
تا یاد صحبتش سوی ما رهبر آمدی
فیض ازل به زور و زر ار آمدی به دست
آب خضر نصیبه اسکندر آمدی
آن عهد یاد باد که از بام و در مرا
هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی
کی یافتی رقیب تو چندین مجال ظلم
مظلومی ار شبی به در داور آمدی
خامان ره نرفته چه دانند ذوق عشق
دریادلی بجوی دلیری سرآمدی
آن کو تو را به سنگ دلی کرد رهنمون
ای کاشکی که پاش به سنگی برآمدی
گر دیگری به شیوه حافظ زدی رقم
مقبول طبع شاه هنرپرور آمدی
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 439 حافظ: دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
غزل 439 حافظ یکی از غزلهای پر امید و دلنشین دیوان حافظ است که با تصویرگریهای زیبا و زبانی دلنشین، بیانگر آرزوها و امیدهای شاعر است. این غزل، توصیفی است از یک رؤیای خوش و تعبیر آن به وقوع پیوستن آرزوها.
مفهوم کلی غزل:
- رؤیای خوش: شاعر در این غزل از رؤیایی میگوید که در آن معشوقش به شکل ماهی از آب بیرون میآید و شب هجران به پایان میرسد.
- تعبیر رؤیا: شاعر رؤیای خود را تعبیر میکند و آن را نشانه بازگشت معشوق و پایان یافتن دوری میداند.
- امید به آینده: این غزل، حاوی پیام امید و خوشبینی است و شاعر به آیندهای روشن و دیدار با معشوق امیدوار است.
تفسیر بیت به بیت:
بیت اول: “دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی/ کز عکس روی او شب هجران سر آمدی”
شاعر میگوید: در خواب دیدم که ماهیای از آب بیرون آمد و از انعکاس روی او، شب جدایی به پایان رسید.
بیت دوم: “تعبیر رفت یار سفرکرده میرسد/ ای کاج هر چه زودتر از در درآمدی”
شاعر میگوید: تعبیر این خواب این است که یار سفر کرده برمیگردد. ای کاج (درخت کاج که نماد استقامت و پایداری است)، زودتر در را به روی او باز کن.
بیت سوم: “ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من/ کز در مدام با قدح و ساغر آمدی”
شاعر از ساقی خود یاد میکند که همیشه با جام شراب به سراغش میآمد و برای او فال نیک میگرفت.
بیت چهارم: “خوش بودی ار به خواب بدیدی دیار خویش/ تا یاد صحبتش سوی ما رهبر آمدی”
شاعر میگوید: خوشا به حال کسی که در خواب دیارش را ببیند و یاد دوستش به سوی او بازگردد.
نتیجهگیری:
غزل 439 حافظ، اثری است که در آن امید، عشق و زیبایی به زیبایی در هم آمیختهاند. شاعر با زبانی شیوا و تصاویری بدیع، مخاطب را به دنیایی از احساسات و مفاهیم والا میبرد. این غزل نشان میدهد که عشق در نگاه حافظ، نیرویی قدرتمند و امیدبخش است که میتواند انسان را به سوی آیندهای روشن هدایت کند.
نکات قابل توجه:
- نمادها: در این غزل از نمادهایی مانند ماهی (نماد زندگی و تولد دوباره)، کاج (نماد استقامت) و شراب (نماد لذت و زندگی) استفاده شده است.
- تعبیر خواب: شاعر به تعبیر خواب اهمیت زیادی میدهد و رؤیای خود را نشانهای از تحقق آرزوها میداند.
- امید: این غزل، یکی از امیدوارانهترین غزلهای حافظ است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی