حافظ غزل شماره 435
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 435
با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بیخبر بمیرد در درد خودپرستی
عاشق شو ار نه روزی کار جهان سرآید
ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی
دوش آن صنم چه خوش گفت در مجلس مغانم
با کافران چه کارت گر بت نمیپرستی
سلطان من خدا را زلفت شکست ما را
تا کی کند سیاهی چندین درازدستی
در گوشهٔ سلامت مستور چون توان بود
تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی
آن روز دیده بودم این فتنهها که برخاست
کز سرکشی زمانی با ما نمینشستی
عشقت به دست طوفان خواهد سپرد حافظ
چون برق از این کشاکش پنداشتی که جستی
توضیح . معنی . تفسیر
مقدمه:
این غزل مشهور حافظ، یکی از پرکاربردترین غزلها در فال حافظ است و به دلیل عمق معانی و زیبایی کلامش، همواره مورد توجه بوده است. حافظ در این غزل، به موضوعاتی چون عشق، عرفان، خودشناسی و تعامل با دیگران میپردازد.
تفسیر بیت به بیت:
- با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی: این بیت به ما میگوید که اسرار عشق و عرفان را با هر کسی در میان نگذاریم. چرا که ممکن است کسی که درک درستی از این اسرار ندارد، به آن بیاحترامی کند یا آن را به سخره بگیرد.
- تا بیخبر بمیرد در درد خودپرستی: کسانی که به دنبال حقیقت نیستند و در بند خودپرستی هستند، در همان جهل و نادانی باقی میمانند و از لذت معرفت محروم میشوند.
- عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید: حافظ میگوید که عاشق شدن و پیروی از راه عشق، بهترین راه برای زندگی است. اگر عاشق نباشیم، روزی کار دنیا به پایان میرسد و ما از فرصت زندگی بهرهای نبردهایم.
- ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی: جهان هستی مانند کارگاهی است که در آن نقشهای زیبایی خلق میشود. ما باید تلاش کنیم تا این نقشها را بفهمیم و به مقصود اصلی زندگی پی ببریم.
- خود را مشو به صید دنیا غرقاب و آلوده: نباید خود را درگیر دنیا و مادیات کنیم، زیرا این کار مانع از رسیدن به حقیقت میشود.
- کز وصل یار عاقبت ناید گره گشاده: اگر به دنبال لذتهای دنیوی باشیم، از وصل به یار حقیقی دور میشویم.
- تا کی کشی بهانهٔ ضعف و سستی؟ نباید بهانهجویی کنیم و از تلاش برای رسیدن به کمال دست برداریم.
- بشتاب تا که آفتاب عمر در افول افتد: فرصت زندگی کوتاه است و باید از هر لحظه آن به بهترین نحو استفاده کنیم.
- در کار خیر حاجت به اقبال نیست: برای انجام کارهای نیک، نیازی به شانس و اقبال نیست، بلکه اراده و تلاش کافی است.
- تنبیه کن دل خود به صبر و رضا که روزی: با صبر و رضا میتوانیم بر مشکلات فائق آییم و به آرامش برسیم.
تفسیر کلی:
حافظ در این غزل، به ما توصیه میکند که به دنبال عشق و معرفت باشیم و از خودپرستی و دنیاگرایی دوری کنیم. او میگوید که زندگی کوتاه است و باید از هر فرصتی برای رشد و کمال استفاده کنیم. همچنین، به اهمیت صبر و تلاش در راه رسیدن به هدف اشاره میکند.
نکات قابل توجه:
- عشق و عرفان: عشق در این غزل، نه تنها به معنای عشق زمینی، بلکه به معنای عشق به خداوند و حقیقت نیز تعبیر میشود.
- خودشناسی: حافظ به اهمیت خودشناسی و شناخت جایگاه خود در جهان اشاره میکند.
- تلاش و کوشش: حافظ بر اهمیت تلاش و کوشش در راه رسیدن به کمال تأکید میکند.
- صبر و رضا: صبر و رضا به عنوان کلید حل بسیاری از مشکلات معرفی شدهاند.
نتیجه گیری:
غزل شماره 435 حافظ، یکی از غزلهای عمیق و پرمعناست که به ما یادآور میشود که زندگی کوتاه است و باید از هر فرصتی برای رشد و کمال استفاده کنیم. این غزل، ما را به سوی عشق، معرفت و خودشناسی دعوت میکند.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی