حافظ غزل شماره 423
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 423
دوش رفتم به در میکده خوابآلوده
خرقه تر دامن و سجّاده شرابآلوده
آمد افسوسکنان مغبچهٔ بادهفروش
گفت بیدار شو ای رهرو خوابآلوده
شست و شویی کن و آنگه به خرابات خِرام
تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده
به هوای لب شیرین پسران چند کنی
جوهر روح به یاقوت مذاب آلوده
به طهارت گذران منزل پیری و مکن
خلعت شیب چو تشریف شباب آلوده
پاک و صافی شو و از چاه طبیعت به در آی
که صفایی ندهد آب ترابآلوده
گفتم ای جان جهان دفتر گل عیبی نیست
که شود فصل بهار از می ناب آلوده
آشنایان ره عشق در این بحر عمیق
غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده
گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش
آه از این لطف به انواع عتاب آلوده
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 423 حافظ: دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
غزل شماره 423 حافظ یکی از غزلهای مشهور اوست که به نقد برخی از زاهدان و پارسایان ریاکار میپردازد. حافظ در این غزل، با زبان طنز و کنایه، به توصیف رفتاری میپردازد که در آن فردی به ظاهر زاهد و پارسا است اما در باطن به دنبال لذتهای دنیوی است.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “دوش رفتم به در میکده خواب آلوده”؛ حافظ میگوید که شب گذشته در حالی که خوابآلود بود به میکده رفته است.
- بیت دوم: “خرقه تردامن و سجاده شراب آلوده”؛ حافظ در این بیت به لباس و سجاده آلوده به شراب اشاره میکند که نشاندهنده ریاکاری و دورویی فرد است.
- بیت سوم: “آمد افسوس کنان مغبچه باده فروش گفت بیدار شو ای ره رو خواب آلوده”؛ مغبچه باده فروش با تأسف به حافظ میگوید که بیدار شود.
- بیت چهارم: “گفتم ای پیر مغان که مرا رهنمایی کن”؛ حافظ از پیر مغان درخواست راهنمایی میکند.
- بیت پنجم: “گفت حافظ تو که خود راهنمایی”؛ پیر مغان در پاسخ به حافظ میگوید که خودش راه خود را میداند.
تفسیر کلی:
این غزل، نقدی بر ریاکاری و دورویی برخی از عرفا و زاهدان است. حافظ در این غزل، به توصیف فضایی میپردازد که در آن ظواهر مذهبی و عرفانی، بهانهای برای رسیدن به لذتهای دنیوی شده است. او با زبان طنز و کنایه، به این رفتار مذموم انتقاد میکند.
معانی ضمنی:
- نقد ریاکاری: اصلیترین مضمون این غزل، نقد ریاکاری و دورویی است.
- انتقاد از برخی عرفا: حافظ به برخی از عرفا و زاهدان که به ظاهر زاهدانه زندگی میکنند اما در باطن به دنبال لذتهای دنیوی هستند، انتقاد میکند.
- تفاوت ظاهر و باطن: این غزل به اهمیت تطابق ظاهر و باطن اشاره دارد.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر اجتماعی: این غزل را میتوان به عنوان یک نقد اجتماعی بر ریاکاری در جامعه نیز تفسیر کرد.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، این غزل را دارای مضامین عرفانی میدانند و شراب را نمادی از معرفت و حقیقت میدانند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل میتواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل میتواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی