حافظ غزل شماره 416
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 416
خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه
منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه
ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 416 حافظ: خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
غزل شماره 416 حافظ یکی از غزل‌های مشهور اوست که به توصیف زیبایی طبیعت در فصل بهار و احساس شادی و امیدواری شاعر می‌پردازد. حافظ در این غزل، با زبانی شیوا و پر از تشبیه، به توصیف زیبایی‌های طبیعت در بهار پرداخته و از طبیعت به عنوان پیام‌آور عشق و امید یاد می‌کند.
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه که در هوای تو برخاست بامداد پگاه”؛ حافظ در این بیت به نسیم خوشبوی صبحگاه اشاره می‌کند و می‌گوید که این نسیم دلنشین او را به یاد معشوق می‌اندازد.
- بیت دوم: “دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه”؛ حافظ از پرنده‌ای که به سوی معشوق پرواز می‌کند می‌خواهد تا راه را به او نشان دهد، زیرا چشم او از شوق دیدار معشوق پر از اشک شده است.
- بیت سوم: “ز بوی گل به مشامم رسید بوی تو ای دوست که در چمن ز من پرسید حال روز تو”؛ حافظ می‌گوید که بوی گل او را به یاد بوی معشوق انداخته و گویی گل‌ها از احوال او پرسیده‌اند.
- بیت چهارم: “ز بوی نافه و مشک و عنبر آید از تو بوی که باد صبحگاهی همی‌کند آویز تو”؛ حافظ می‌گوید که از معشوق بوی خوشی می‌آید که باد صبحگاهی آن را با خود می‌آورد.
تفسیر کلی:
این غزل، بیانگر شادی و امیدواری شاعر در فصل بهار است. حافظ در این غزل، با استفاده از تشبیه‌های زیبا و ظریف، به توصیف زیبایی‌های طبیعت پرداخته است. او همچنین به عشق خود به معشوق و دلتنگی برای او اشاره می‌کند.
معانی ضمنی:
- شادی و امید: شادی و امید اصلی‌ترین موضوع این غزل است.
- زیبایی طبیعت: زیبایی طبیعت در فصل بهار به عنوان نمادی از عشق و امید است.
- عشق و دلتنگی: عشق شاعر به معشوق و دلتنگی او برای دیدار او از دیگر مضامین مهم است.
تفسیرهای دیگر:
- تفسیر عاشقانه: این غزل به عنوان یک شعر عاشقانه و توصیف عشق به معشوق تفسیر می‌شود.
- تفسیر عرفانی: برخی مفسران، معشوق را نمادی از خداوند یا حقیقت مطلق می‌دانند و این غزل را به عنوان یک جستجوی عرفانی تفسیر می‌کنند.
موارد استفاده از این غزل:
- تحلیل و بررسی شعر حافظ: این غزل می‌تواند برای درک بهتر سبک و زبان شعر حافظ مورد استفاده قرار گیرد.
- مطالعه عرفان: این غزل می‌تواند برای مطالعه عرفان اسلامی و ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.
- شناخت فرهنگ و ادبیات فارسی: این غزل به عنوان بخشی از ادبیات کلاسیک فارسی اهمیت دارد.
نکات اضافی:
- این غزل، بیانگر احساسات شاد و امیدوارانه حافظ است.
- حافظ در این غزل، از زبان و بیان بسیار زیبایی برای توصیف طبیعت و عشق استفاده کرده است.
- این غزل، حاوی پیامی امیدوارانه و دلنشین است.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
