حافظ غزل شماره 372

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

حافظ غزل شماره 372

بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم

کز بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریم

روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق

شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم

جایی که تخت و مسند جم می‌رود به باد

گر غم خوریم خوش نبود به که می خوریم

تا بو که دست در کمر او توان زدن

در خون دل نشسته چو یاقوت احمریم

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما

با خاک کوی دوست به فردوس ننگریم

چون صوفیان به حالت و رقصند مقتدا

ما نیز هم به شعبده دستی برآوریم

از جرعه تو خاک زمین در و لعل یافت

بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم

حافظ چو ره به کنگره کاخ وصل نیست

با خاک آستانه این در به سر بریم

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 372 حافظ: بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم

غزل 372 حافظ یکی از مشهورترین و پر مفهوم‌ترین غزل‌های اوست که به موضوع عشق، عرفان و نقد جامعه می‌پردازد. این غزل با بیت آغازین “بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم” آغاز می‌شود که خود به تنهایی حاوی مفاهیم عمیقی است.

تفسیر بیت به بیت:

بیت اول: “بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم”؛ حافظ در این بیت به صورت کنایه‌ای می‌گوید که بگذارید از کوچه و خیابان میخانه بگذریم و به دنبال چیزهای دیگری نباشیم. میخانه در اینجا نماد عرفان و مکانی برای رسیدن به حقیقت است.
بیت دوم: “کز بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریم”؛ حافظ می‌گوید که همه ما برای رسیدن به جرعه‌ای از عشق و حقیقت، به این میخانه نیازمندیم.
بیت سوم: “روز نخست چون دم رندی زدیم و عشق/ شرط آن بود که جز ره آن شیوه نسپریم”؛ حافظ می‌گوید که از همان ابتدا که راه عشق را در پیش گرفتیم، شرط این بود که جز این راه را نرویم.
بیت چهارم: “ای اندرزگو ما شیدایان را نصیحت مکن/ که ما تا خاک کوی دوست هست به بهشت توجه نمی‌کنیم”؛ حافظ به اندرزگو می‌گوید که ما عاشقان را نصیحت نکن، زیرا ما تا زمانی که به خاک پای معشوق برسیم، به بهشت توجهی نداریم.
بیت پنجم: “گر تو بپرسي که چرا ما چنینیم و چنینیم/ ما به عشق تو بیماریم و درمان نمی‌جوییم”؛ حافظ می‌گوید که اگر از ما بپرسی چرا اینگونه هستیم، باید بگوییم که به عشق تو بیماریم و دنبال درمانی هم نمی‌گردیم.

تفسیر کلی:

در این غزل، حافظ به طور کلی به موضوع عشق، عرفان و جستجوی حقیقت می‌پردازد. او از میخانه به عنوان نمادی از عرفان و مکانی برای رسیدن به حقیقت استفاده می‌کند. حافظ در این غزل، به نقد برخی از آداب و رسوم اجتماعی می‌پردازد و به دنبال یافتن تعادل میان دنیای مادی و معنوی است. او عشق را به عنوان نیروی محرکه انسان برای رسیدن به کمال معرفی می‌کند و می‌گوید که انسان باید به دنبال حقیقت و معرفت باشد.

نکات قابل توجه:

عشق و عرفان: غزل پر از مفاهیم عرفانی و عشق به محبوب است.
نقد جامعه: حافظ به برخی از آداب و رسوم اجتماعی انتقاد می‌کند.
جستجوی حقیقت: حافظ به دنبال یافتن حقیقت و معرفت است.
میخانه به عنوان نماد عرفان: میخانه در این غزل نماد مکانی برای رسیدن به حقیقت و عرفان است.