حافظ غزل شماره 330
فال حافظ با تفسیر
ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.
حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید
آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 330
تو همچو صبحی و من شمعِ خلوتِ سَحَرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سِپرَم
چُنین که در دلِ من داغِ زلفِ سرکَشِ توست
بنفشه زار شود تُربَتَم چو درگذرم
بر آستانِ مرادَت گشاده‌ام درِ چشم
که یک نظر فِکنی، خود فِکندی از نظرم
چه شُکر گویمت ای خیلِ غم، عَفاکَ الله
که روزِ بی‌کسی آخر نمی‌روی ز سرم
غلامِ مردمِ چشمم، که با سیاه دلی
هزار قطره بِبارَد چو دردِ دل شِمُرَم
به هر نظر بُت ما جلوه می‌کند، لیکن
کس این کرشمه نبیند که من همی نِگَرَم
به خاکِ حافظ اگر یار بگذرد چون باد
ز شوق در دلِ آن تنگنا کفن بِدَرَم
توضیح . معنی . تفسیر
غزل شماره 330 حافظ: تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
غزل شماره 330 حافظ یکی از عاشقانه‌های بسیار زیبای این شاعر بزرگ است که در آن، با زبانی لطیف و عرفانی، به موضوع عشق، زیبایی و ارتباط عارفانه با معشوق پرداخته است. حافظ در این غزل، با استفاده از نمادها و کنایه‌های ظریف، به توصیف احساسات و حالات درونی خود پرداخته است.
متن غزل:
تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم ز فیض روی تو ای آفتاب عالمتاب به هر ورق که ورق می‌زنم رقم به رقم ز توست هر چه به من می‌رسد از این عالم که من به غیر تو ندارم هیچ معتمدم … (بقیه غزل)
تفسیر بیت به بیت:
- بیت اول: “تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم” شاعر در این بیت، معشوق را به صبح تشبیه می‌کند و خود را به شمعی که در خلوت سحر می‌سوزد. این تشبیه نشان‌دهنده‌ی عشق عمیق شاعر به معشوق و روشنایی که معشوق در زندگی او ایجاد کرده است، می‌باشد.
- بیت دوم: “تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم” شاعر از معشوق می‌خواهد که با تبسمی جان او را زنده کند، زیرا او مانند شمعی در حال سوختن است.
تفسیر کلی غزل:
در این غزل، حافظ به زیبایی به موضوع عشق عرفانی پرداخته است. او معشوق را به عنوان منبع تمام خوبی‌ها و زیبایی‌ها می‌بیند و خود را در برابر او ناچیز و نیازمند می‌داند. شاعر در این غزل، به دنبال وصال و اتحاد با معشوق است و از او می‌خواهد که به او توجه کند.
مفاهیم کلیدی در غزل:
- عشق عرفانی: عشقی که فراتر از عشق زمینی است و به دنبال اتحاد با خداوند است.
- جستجوی حقیقت: تلاش برای شناخت ماهیت هستی و رسیدن به کمال.
- زیبایی مطلق: زیبایی که فراتر از زیبایی ظاهری است و به زیبایی روح و جان مربوط می‌شود.
- عجز انسان: ناتوانی انسان در درک کامل زیبایی و کمال مطلق.
تعبیر فال:
تعبیر فال این غزل می‌تواند بسته به شرایط فرد متفاوت باشد. اما به طور کلی، این غزل می‌تواند نشان‌دهنده‌ی جستجوی معنوی و تلاش برای رسیدن به کمال باشد. همچنین، این غزل می‌تواند به افرادی که احساس می‌کنند در زندگی خود به دنبال چیزی هستند، امید و انگیزه بدهد.
نکات قابل توجه:
- این غزل، یکی از غزل‌های پیچیده و چند لایه حافظ است و مفاهیم آن، نیازمند تفسیرهای عمیق و دقیق است.
- مفاهیم موجود در این غزل، همچنان برای انسان‌های امروز نیز جذاب و قابل تأمل است.
- این غزل، می‌تواند به عنوان یک منبع الهام برای عارفان و صوفیان باشد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
