حافظ غزل شماره 318
مطالب پیشنهادی از سراسر وب:
مطالب پیشنهادی
حافظ غزل شماره 318
مرا میبینی و هر دَم زیادَت میکنی دَردَم
تو را میبینم و میلم زیادَت میشود هر دَم
به سامانم نمیپرسی، نمیدانم چه سر داری
به درمانم نمیکوشی، نمیدانی مگر دردم؟
نه راه است این که بُگذاری مرا بر خاک و بُگریزی
گُذاری آر و بازم پرس تا خاکِ رَهَت گردم
ندارم دستت از دامن، به جز در خاک و آن دَم هَم
که بر خاکم روان گَردی بگیرد دامنت گَردم
فرو رفت از غمِ عشقت دَمَم دَم میدهی تا کی؟
دَمار از من برآوردی نمیگویی برآوردم
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز میجُستم
رُخَت میدیدم و جامی هلالی باز میخوردم
کشیدم در بَرَت ناگاه و شد در تابْ گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فِدا کردم
تو خوش میباش با حافظ، برو گو خصم جان میده
چو گرمی از تو میبینم، چه باک از خصمِ دَم سَردم
توضیح . معنی . تفسیر
تفسیر غزل شماره 318 حافظ: مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم
غزل 318 حافظ یکی از غزلهای پر احساس و عمیق اوست که به موضوع عشق، دوری، و رنج ناشی از این دوری میپردازد. این غزل با بیت آغازین “مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم” شروع میشود و به خوبی نشان میدهد که شاعر به شدت عاشق معشوق خود است و دوری از او برایش بسیار دردناک است.
مضامین اصلی غزل:
- عشق و دوری: محور اصلی این غزل، عشق سوزان شاعر به معشوق و رنج ناشی از دوری از اوست.
- التماس به معشوق: شاعر در این غزل از معشوق میخواهد به او توجه کند و به حال او رحم کند.
- بیماری عشق: شاعر عشق را مانند بیماریای میداند که جان او را گرفته است.
تفسیر بیت به بیت:
هر بیت این غزل به توصیف احساسات و حالات درونی شاعر میپردازد. شاعر از دوری معشوق رنج میبرد و آرزوی دیدار او را دارد.
- بیت اول: شاعر میگوید که هر بار که معشوق او را میبیند، درد او بیشتر میشود.
- بیت دوم: شاعر میگوید که هر چه معشوق را بیشتر میبیند، علاقهاش به او بیشتر میشود.
- بیت سوم: شاعر از معشوق میپرسد که چرا به حال او اهمیت نمیدهد و به فکر درمان او نیست.
- بیت چهارم: شاعر میگوید که ماندن در این وضعیت برای او بسیار سخت است و ترجیح میدهد که معشوق او را رها کند.
- بیتهای بعدی: در ادامه، شاعر به توصیف عشق خود به معشوق میپردازد و از جدایی از او رنج میبرد.
تفسیر کلی غزل:
این غزل، توصیفی شاعرانه از عشق سوزان و دلدادگی شاعر به معشوق است. حافظ در این غزل به زیبایی درد و رنج ناشی از دوری را بیان کرده و از معشوق میخواهد که به او توجه کند. این غزل نشان میدهد که عشق میتواند چه تأثیرات عمیقی بر روح و روان انسان بگذارد.
تعبیر غزل در فال حافظ
در فال حافظ، این غزل معمولاً به عنوان نشانهای از عشق، دوری، جدایی، بیماری و اندوه تعبیر میشود. البته با توجه به وضعیت فال گیرنده و بیتهای دیگر فال، تعبیر متفاوتی نیز میتواند داشته باشد.
تعبیرهای رایج برای این غزل در فال حافظ به شرح زیر است:
- عشق و دلدادگی شدید: نشان میدهد که فالگیر به شدت عاشق کسی است.
- دوری و جدایی: نشان میدهد که فالگیر از کسی که دوستش دارد دور افتاده است.
- بیماری روحی و روانی: نشان میدهد که فالگیر به دلیل عشق نافرجام دچار رنج و عذاب است.
- نیاز به توجه و محبت: نشان میدهد که فالگیر نیاز به توجه و محبت دارد.
مطالب پیشنهادی از سراسر وب: