حافظ غزل شماره 318

حافظ غزل شماره 318

فال حافظ با تفسیر

ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی.

حال آنچه را که مایلید قصد و نیت کنید

آنگاه برای گرفتن فال حافظ بر روی عکس زیر کلیک کنید

مطالب پیشنهادی از سراسر وب:

مطالب پیشنهادی

خرید انواع هارد اکسترنال با گارانتی معتبر شزکتی
هارد‌های ضد آب و ضد ضربه با برند معتبر و قیمت مناسب
کنترل هوشمند انوع کجت‌ها و گوشی‌ها با ساعت هوشمند
ساعت هوشمند مناسب انواع گوشی‌های هوشمند
خرید انلاین انواع سکه طلا به فوری به قیمت روز
طلا بهترین سرمایه گذاری است. خرید انواع سکه پارسیان

حافظ غزل شماره 318

حافظ غزل شماره 318

مرا می‌بینی و هر دَم زیادَت می‌کنی دَردَم

تو را می‌بینم و میلم زیادَت می‌شود هر دَم

به سامانم نمی‌پرسی، نمی‌دانم چه سر داری

به درمانم نمی‌کوشی، نمی‌دانی مگر دردم؟

نه راه است این که بُگذاری مرا بر خاک و بُگریزی

گُذاری آر و بازم پرس تا خاکِ رَهَت گردم

ندارم دستت از دامن، به جز در خاک و آن دَم هَم

که بر خاکم روان گَردی بگیرد دامنت گَردم

فرو رفت از غمِ عشقت دَمَم دَم می‌دهی تا کی؟

دَمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جُستم

رُخَت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

کشیدم در بَرَت ناگاه و شد در تابْ گیسویت

نهادم بر لبت لب را و جان و دل فِدا کردم

تو خوش می‌باش با حافظ، برو گو خصم جان می‌ده

چو گرمی از تو می‌بینم، چه باک از خصمِ دَم سَردم

 

توضیح . معنی . تفسیر

تفسیر غزل شماره 318 حافظ: مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم

غزل 318 حافظ یکی از غزل‌های پر احساس و عمیق اوست که به موضوع عشق، دوری، و رنج ناشی از این دوری می‌پردازد. این غزل با بیت آغازین “مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم” شروع می‌شود و به خوبی نشان می‌دهد که شاعر به شدت عاشق معشوق خود است و دوری از او برایش بسیار دردناک است.

مضامین اصلی غزل:

  • عشق و دوری: محور اصلی این غزل، عشق سوزان شاعر به معشوق و رنج ناشی از دوری از اوست.
  • التماس به معشوق: شاعر در این غزل از معشوق می‌خواهد به او توجه کند و به حال او رحم کند.
  • بیماری عشق: شاعر عشق را مانند بیماری‌ای می‌داند که جان او را گرفته است.

تفسیر بیت به بیت:

هر بیت این غزل به توصیف احساسات و حالات درونی شاعر می‌پردازد. شاعر از دوری معشوق رنج می‌برد و آرزوی دیدار او را دارد.

  • بیت اول: شاعر می‌گوید که هر بار که معشوق او را می‌بیند، درد او بیشتر می‌شود.
  • بیت دوم: شاعر می‌گوید که هر چه معشوق را بیشتر می‌بیند، علاقه‌اش به او بیشتر می‌شود.
  • بیت سوم: شاعر از معشوق می‌پرسد که چرا به حال او اهمیت نمی‌دهد و به فکر درمان او نیست.
  • بیت چهارم: شاعر می‌گوید که ماندن در این وضعیت برای او بسیار سخت است و ترجیح می‌دهد که معشوق او را رها کند.
  • بیت‌های بعدی: در ادامه، شاعر به توصیف عشق خود به معشوق می‌پردازد و از جدایی از او رنج می‌برد.

تفسیر کلی غزل:

این غزل، توصیفی شاعرانه از عشق سوزان و دل‌دادگی شاعر به معشوق است. حافظ در این غزل به زیبایی درد و رنج ناشی از دوری را بیان کرده و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند. این غزل نشان می‌دهد که عشق می‌تواند چه تأثیرات عمیقی بر روح و روان انسان بگذارد.

تعبیر غزل در فال حافظ

در فال حافظ، این غزل معمولاً به عنوان نشانه‌ای از عشق، دوری، جدایی، بیماری و اندوه تعبیر می‌شود. البته با توجه به وضعیت فال گیرنده و بیت‌های دیگر فال، تعبیر متفاوتی نیز می‌تواند داشته باشد.

تعبیرهای رایج برای این غزل در فال حافظ به شرح زیر است:

  • عشق و دل‌دادگی شدید: نشان می‌دهد که فال‌گیر به شدت عاشق کسی است.
  • دوری و جدایی: نشان می‌دهد که فال‌گیر از کسی که دوستش دارد دور افتاده است.
  • بیماری روحی و روانی: نشان می‌دهد که فال‌گیر به دلیل عشق نافرجام دچار رنج و عذاب است.
  • نیاز به توجه و محبت: نشان می‌دهد که فال‌گیر نیاز به توجه و محبت دارد.

مطالب پیشنهادی از سراسر وب: