تفسیر غزل شماره 314 حافظ: دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم

غزل شماره 314 حافظ یکی از غزل‌های مشهور و پر احساس اوست که به موضوع عشق، جدایی و دوری از معشوق می‌پردازد. این غزل با بیت آغازین “دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم” آغاز می‌شود و به خوبی نشان می‌دهد که شاعر به شدت دلتنگ معشوق خود است.

مضامین اصلی غزل:

• عشق و دوری: محور اصلی این غزل، عشق شاعر به معشوق و دوری از اوست.
• بیماری عشق: شاعر عشق را مانند بیماری‌ای می‌داند که جان او را گرفته است.
• حسرت و اندوه: شاعر از دوری معشوق بسیار اندوهگین است و حسرت گذشته را می‌خورد.

تفسیر بیت به بیت:

هر بیت این غزل به توصیف احساسات و حالات درونی شاعر می‌پردازد. شاعر از دوری معشوق رنج می‌برد و آرزوی دیدار او را دارد.

• بیت اول: شاعر می‌گوید که دوری از معشوق او را بیمار کرده است.
• بیت دوم: شاعر به خط زیبای معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که این خط، جان او را می‌بندد.
• بیت سوم: شاعر می‌گوید که عشق او به معشوق از دیرباز آغاز شده است.
• بیت چهارم: شاعر به ویژگی‌های ظاهری معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او بی‌نظیر است.
• بیت پنجم: شاعر به چشم‌های معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که این چشم‌ها او را مجذوب خود کرده است.
• بیت ششم: شاعر از خداوند می‌خواهد که به او کمک کند تا بتواند غم دوری از معشوق را تحمل کند.

تفسیر کلی غزل:

این غزل، توصیفی شاعرانه از عشق و دوری است. حافظ در این غزل به زیبایی احساسات خود را بیان کرده و خواننده را در غم و اندوه خود شریک می‌کند. این غزل نشان می‌دهد که عشق می‌تواند چه تأثیرات عمیقی بر روح و روان انسان بگذارد.

نکات قابل توجه:

• این غزل، یکی از غزل‌های پرکاربرد در فال حافظ است و تعابیر مختلفی برای آن ارائه شده است.
• در این غزل، شاعر از نمادهایی مانند بیماری، خط، چشم و جام استفاده کرده است که هر کدام نمادی از یک مفهوم خاص هستند.
• این غزل، نشان می‌دهد که حافظ شاعری بسیار احساساتی بوده است.

تعبیر غزل در فال حافظ

در فال حافظ، این غزل معمولاً به عنوان نشانه‌ای از دوری، جدایی، بیماری و اندوه تعبیر می‌شود. البته با توجه به وضعیت فال گیرنده و بیت‌های دیگر فال، تعبیر متفاوتی نیز می‌تواند داشته باشد.